อีกแล้ว อาการปวดเมื่อยที่ไม่จางหาย แต่กลับเพิ่มมากขึ้นอีก ยิ่งขยับตัวก็ยิ่งปวดยิ่งล้า แต่ถ้ามันหายก็คงแปลก เพราะนี่ก็เป็นเวลากี่วันกี่คืนแล้วล่ะที่คุณภีมลงโทษฉันโดยไม่ให้ฉันหยุดพักร่างกายเลยสักวัน และฉันหวังว่าบทลงโทษจะจบไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ เพราะไม่งั้นพรุ่งนี้มีหวังฉันต้องแบกร่างที่มีแต่รอยนี้ไปเรียนพรุ่งนี้แน่เลย
ฉันลุกเดินกลับห้องตัวเองเงียบๆเพื่อชำระร่างกาย ก่อนจะเดินออกมาทำอาหารเช้าในช่วงสายของวันก่อนที่คุณภีมจะออกมา เดี๋ยวหิวแล้วไม่ได้กินจะพาลมาลงโทษฉันอีก แค่เรื่องเก่ายังไม่หายเลย ไม่อยากให้มีเรื่องใหม่เข้ามาแทรก
แกรก ร่างสูงที่เดินออกจากห้องโดยที่ด้านบนเปลือย ส่วนด้านล่างสวมด้วยกางเกงยีนส์ ทำให้ฉันมองเห็นรอยแดงที่ฉันเป็นคนทำเอง จนตอนนี้หน้าฉันเกิดร้อนผ่าวขึ้นมา ชื่อว่ามันต้องแดงมากแน่ๆ
“ยืนฝันอะไรของเธอ จัดโต๊ะ” เสียงเข้มที่เรียกสติฉันกลับคืนมาก่อนจะเตลิดไปไกลกว่านี้
“ค่ะๆ”
