สองปีต่อมา...
แกรก ปัง ฉันเดินกลับเข้าห้องด้วยความเหนื่อยล้ากว่าจะมาถึงห้องได้ก็ล่อไปเกือบทุ่มหนึ่งแล้ว
“อ๊ะๆ ภีม เบาๆ สิคะ”
“หืม เบาสุดแล้ว”
“อื้อ แต่โบว์ อ๊ะ เสียว นะคะ”
เสียงครางที่ดังออกจากห้องทำให้หัวใจฉันเจ็บปวด คุณภีมพาผู้หญิงคนอื่นมานอนห้องที่ฉันกับเค้าเคยนอนด้วยกัน ถึงแม้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกและอาจมองว่าเป็นเรื่องปกติ แต่มันไม่ได้ปกติสำหรับฉันแล้วตั้งแต่ที่ฉันรู้สึก...
และที่สำคัญ ตอนนี้เค้ารู้ว่าหมั้นกับฉันแล้ว เค้ายังเลือกจะมีอะไรกับผู้หญิงอื่น เลือกจะพาผู้หญิงอื่นกลับมานอนที่ห้อง ยิ่งวันเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ความเจ็บปวดที่ฉันได้รับมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพิ่มจนบางทีฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าฉันทนให้คุณภีมได้ขนาดนี้เลยหรอ
“ฮึก” ฉันเดินกลับเข้าห้องตัวเอง พยายามไม่ร้องและชินกับเรื่องนี้ แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไม่ชินสักที มันยังไหลทุกครั้งที่ได้ยินและรับรู้เรื่องพวกนี้
ตอนนี้ฉันช่วย
