ตอนที่ 36
หึงหวง
เสียงออดดังหน้าบ้านหลายครั้ง ทำให้ ปลายฝัน ที่ทำกำลังปั่นงานอย่างตั้งใจละหน้าจอลง แล้วรีบวิ่งออกมาหน้าบ้าน และต้องประหลาดใจเมื่อเห็น เตวิช ยืนยิ้มแฉ่งพร้อมหอบข้าวของพะรุงพะรังเต็มมือ
“พี่เต้! มาหาพี่เป้เหรอคะ? ยังไม่เลิกงานหรอก”
ช่วงนี้ ปิยะ ค่อนข้างยุ่งกับงาน บางครั้งก็กลับทุ่มสองทุ่ม หรืออาจดึกกว่านั้น นานๆทีจึงจะกลับบ้านหลังห้าโมงเย็น
“เปล่ามาหาเป้ พี่มาหาปราย”
“หือ”
“พอดีพี่ไปหาลูกค้าต่างจังหวัดเลยซื้อผลไม้มาฝาก มีส้มกับอโวคาโดลูกสวยๆแบบที่ปรายชอบ วันนี้แวะไปวีเคมาแล้วคุยกับจัดซื้อและคุยกับเป้แล้ว คิดถึงปรายเลยเอามาให้”
คิดถึงปราย! ถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอคงจะดีใจที่ได้ยินคำนี้
ทว่าตอนนี้ทำไมเธอถึงรู้สึกเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย
“ขอบคุณมากค่ะ เข้ามาดื่มน้ำเย็นก่อนค่ะพี่เต้ ทานอะไรมารึยังคะ เดี๋ยวปรายทำสปาเก็ตตี้ให้ทาน”
“ดีเลยๆ พี่กำลังหิวพอดี”
เตวิช เดินตามเข
