@บริษัทเพทาย 09.30 น.
“ยัยพราว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไมพึ่งมา?” เสียงพี่เพทายเอ่ยถามหลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา
“พราวตื่นสายค่ะ นาฬิกาไม่ปลุก” ฉันยิ้มแหยๆส่งให้พี่ชายตัวเองไป คือถ้าจะให้บอกว่าโดนพี่องศาจับเยแต่เช้าก็จะกระไรอยู่
“เรานี่นะ อยากจะทุบเข้าให้ นี่พี่ต้องรีบออกไปดูสินค้าที่โกดังอีก”
“แล้วทำไมไม่ไปหละคะ อย่าบอกนะว่ารอพราวอยู่”
“ก็รอไง พี่จะให้พราวไปกับพี่ ไปดูงาน ไปดูสินค้ากับเอกสาร”
“ห๊ะ วันแรกก็จะให้พราวออกนอกสถานที่แล้วเหรอคะ” นี่พึ่งวันแรกเองนะ อีกอย่างชุดที่ฉันใส่มาวันนี้ก็ไม่เหมาะกับการทำงานนอกสถานที่ด้วย ที่สำคัญรองเท้าที่ฉันใส่สูงเกือบสองนิ้ว
“มีปัญหาเหรอ?”
“มี” ไม่ใช่ฉันนะที่เป็นคนพูด แต่เป็นเสียงพี่องศาที่พึ่งเดินเข้ามาต่างหาก แล้วนี่เขามาทำไมนึกว่ากลับไปแล้ว
คือพี่องศาเป็นคนขับรถมาส่งฉันที่หน้าบริษัทค่ะ พอฉันลงรถปุ๊บ ฉันก็รีบตรงดิ่งขึ้นมายั
