“แล้วพราวหละครับ รักพี่จริงมั้ย หรือเพียงแค่ต้องการร่างกายของพี่ หืม” พี่องศาเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงจริงจัง โดยที่สายตาคมคู่นั้นยังคงจับจ้องมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน
ว่าแต่นี่เขายังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ คือฉันเป็นคนถามเค้าก่อนป่ะ
“พี่องศาตอบพราวมาก่อนสิคะ แล้วเดี๋ยวพราวจะตอบพี่เหมือนกัน”
“เดี๋ยวนี้ต่อลองเก่ง”
“อย่างอื่นก็เก่งนะคะ”
“อย่างไหนครับที่ว่าเก่ง”
“กินเก่งค่ะ” กินเก่งที่ว่านี่กินลาวาจากไอติมของพี่องศานะ แต่ฉันไม่พูดออกไปหรอก เขิน =\=
“หึ หมั่นเขี้ยว” เขาว่าพลางยื่นมือมาบีบจมูกโด่งๆของฉัน ที่ไม่เคยผ่านมีดหมอมาก่อน พ่อแม่ให้มาล้วนๆเลย
“โอ้ย เจ็บนะคะ มาบีบจมูกพราวทำไม”
“ไม่ให้บีบ งั้นกัดแทนได้มั้ย หืม”
“หยุดเลยค่ะ ไม่ต้องขยับหน้าเข้ามาเลยนะ” ฉันว่าพลางยกมือขึ้นห้ามคนตรงหน้า ที่กำลังจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้
“พี่ให้บีบคืนก็ได้” พี่องศายังคงยื่นหน้ามาใกล้ฉัน ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ
