เสียงร้องไห้ที่ดังอยู่ภายในห้องนอน เป็นเสียงของคนที่ไม่เหลือใครอีกแล้ว เธอเลือกที่จะใช้วิธีการ บางอย่าง เพื่อที่จะได้ครอบครองเขา แต่แทนไท ก็คือ แทนไท เขาสอนเธอ บอกเธอ และให้ความอบอุ่นใจกับเธอ แต่เขาไม่ได้รักเธอ
ใบหน้าเล็กๆที่มีแต่รอยน้ำตา เปียกปอนไปทั่วใบหน้า ลามไปจนถึงหมอนที่หนุนนอน ผ้าม่านที่ปิดเอาไว้ และ ภายในห้องที่เงียบสงบ ไม่มีใครทั้งนั้น มีเพียงเธอ คนเดียว
ประตูห้องนอนเปิดออก พร้อมกับคนในห้องที่สะดุ้งสุดตัว เขาเปิดไฟ และมองเธอ ที่ยังอยู่บนเตียง ด้วยความตกใจ
"ร้องไห้ทำไม " ขายาวๆ ที่ก้าวมาถึงเตียงนอน แล้วเดินมานั่งบนเตียงก่อนจะ มองใบหน้าที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา
"แทน "
เธอกอดเขาแล้วมองเขา ด้วยความดีใจ
"แทนไม่ได้ทิ้งเนยไปเหรอ " เธอมองเสื้อที่เขาสวม และ อมยิ้ม กับ กางเกงขาสั้นที่เธอเคยซื้อเอาไว้ ตั้งใจจะให้เขานานแล้ว
"ทิ้งอะไร ตลกเหรอไง เมื่อคืนจบไปแล้ว วันนี้ วันใหม่ เที่ยง
