Danger 5 แฟนอีฟชื่อเสือใหญ่
2785 คำ
Danger 5
"หึ! ปากเธอก็น่าจูบ ขอจูบได้ปะถือว่าแลกกัน :)"
อีฟลินได้แต่กะพริบตามองใบหน้าหล่อคมที่ยื่นมาใกล้เธอเรื่อยๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ กลิ่นลูกอมมินต์ ก่อนจะ...
ตุบ!!
"อะ! เจ็บนะ!" เสือใหญ่เบ้หน้า เมื่อคนตัวเล็กดันริมฝีปากเขาออกด้วยแรงระดับหนึ่ง รู้สึกว่ามือบางจะกระแทกโดนฟันเขาจนได้รสชาติฝาดเฝื่อนของเลือด
"ใครใช้ให้ยื่นหน้ามาใกล้ขนาดนั้นล่ะ จะจูบฉันหรือไง ฝันไปเถอะ :("
"ชิ! ฉันอยากจูบเธอมากมั้ง" นิ้วเรียวยาวยกขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองพร้อมกับแลบปลายลิ้นเลียกลีบปากที่แตก ก่อนมองเธออย่างคาดโทษ
"ก็นายพูดเหมือนอยากจูบฉันเลย"
"ฉันแค่พูดเล่น แต่เธอทำฉันปากแตกเลยเหรอ ใจร้ายชะมัด"
"ก็ใครใช้ให้นายพูดแบบนั้นกันล่ะ หน้านายเหมือนอยากทำจริงเลยนะ :("
อีฟลินเอ่ยบอกเขาไปตามที่คิด จนเสือใหญ่ชะงักค้างไปทันที ก่อนเขาจะจ้องหน้าเธอนิ่ง
"..."
"เงียบทำไม เจ็บมากหรือไง" ร่างเล็กมองริมฝีปากเขาที่เลือดหยุดไหลไปแล้ว แต่ปฏิกิริยาของเสือใหญ่ทำให้เธอต้องเอ่ยถามเพราะคิดว่าที่เขานิ่งไปเพราะเจ็บปาก
แต่ทว่า
"ถ้าอยากทำจริงล่ะ" เขาเอ่ยเสียงแผ่วจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง แววตาที่เขามองเธอทำอีฟลินใจสั่นไปชั่ววูบ
"ฮะ?"
"ถ้าอยากจูบเธอจริงๆ จะทำได้หรือเปล่า" เขาเอ่ยอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"แล้วทำไมถึงอยากจูบล่ะ" เธอถามเขาอย่างไม่เข้าใจเท่าไหร่
"ไม่รู้สิ แค่อยากจูบอย่างเดียวไม่ได้เหรอ"
"ก็ไม่ได้น่ะสิ บ้าหรือเปล่า นายเป็นแฟนฉันหรือไงมาขอจูบแบบนี้ เอาหน้าออกไปเลย :("
ไอ้บ้า... มาพูดให้ใจเต้นแบบนี้ทำไม คิดจะแกล้งอะไรเธอหรือเปล่า
เดี๋ยวก็ฟาดให้ปากแตกอีกรอบหรอก!!
หลังเลิกกิจกรรมจากทางมหา’ลัยไป๋ก็ขอตัวกลับเพราะมีธุระด่วน เธอเลยไม่ได้ให้ไป๋ไปส่งบ้านเหมือนทุกวัน ตอนนี้ก็ได้แต่เดินเตะฝุ่นไปตามฟุตพาท
บรื้นนน~
เสียงรถบิ๊กไบค์ดังตามหลังเธอมาทำให้อีฟลินต้องเอี้ยวตัวไปดูตามสัญชาตญาณ และก็ไม่ผิดไปจากที่เธอคิดไว้
เสือใหญ่... เธอจำเสียงรถเขาได้ อีฟลินได้แต่มองเขาที่จอดรถเทียบฟุตพาท ตอนนี้เขาเปลี่ยนมาใส่เสื้อช็อปแดงแทนชุดบาสแล้ว
"ขึ้นรถ" เขาพูดเสียงนิ่งแกมออกคำสั่งกับเธอเล็กน้อย
"ทำไมต้องขึ้นด้วย รถเมล์ก็จอดอยู่หน้ามหา’ลัย ฉันกลับเองได้"
เธอบ่นอุบอิบ มาถึงก็สั่งให้ขึ้นรถต้องการอะไรจากเธออีก
ไม่ไปเฟ้ย! เธอกลับเองได้รถเมล์ก็อยู่แค่หน้ามหา’ลัยไม่ได้ลำบากขนาดนั้น
"กลับกับฉันสักวันมันจะเป็นไรไป ไม่ได้นั่งรถหรูของไอ้ตี๋นั่น เธอถึงกับนั่งรถฉันไม่ได้เลยหรือไง"
"ปากเสียชะมัด นายกลับไปคนเดียวเลย :(" พูดแบบนี้แล้วคิดว่าเธอจะยอมกลับกับเขาหรือไง
"ฉันไม่กลับ ขึ้นรถ แม่เธอบอกให้ฉันช่วยดูเธอตอนพวกท่านไปสิงคโปร์ ตอนนี้นอกจากเฮียสิงห์ที่ติดแฟนก็ไม่มีใครคอยอยู่ดูแลเธอนะ เพราะฉะนั้นอย่าดื้อดิ" ร่างสูงจิปากอย่างขัดใจเมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมทำตามที่เขาบอก
"นายไม่ต้องเชื่อแม่ฉันก็ได้ เมื่อก่อนไม่เคยสนใจ ตอนนี้จะมาสนใจอะไรฉัน" เมื่อก่อนเอาแต่เบือนหน้าหนีเวลาเธอมอง จ้องเขานานๆ ทีไรหมอนี่ก็เอาแต่พูดว่า 'มองอะไรอยากโดนสวน?' แล้วจะให้เธอคิดว่าไงล่ะ
"ใครบอก"
"ก็เห็นอยู่ นายเอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่ฉันตลอด ไม่เคยจะชอบขี้หน้าฉันสักทีหรอก"
"เธอคิดแบบนั้นจริงดิ"
"นายนั่นแหละ ไม่ชอบขี้หน้ากันขนาดนั้นยังจะมายุ่งกับฉันอีก ต้องการอะไร"
มีแผนอะไรหรือไง อย่าให้รู้นะ
"อยากรู้เหรอ"
นั่นไง! เขามีแผนอะไรแน่ๆ อะ :(
"บอกมาเลยนะ" อีฟลินแทบจะถลาเข้าไปง้างปากเขาให้พูดสิ่งที่คิดออกมา แต่ร่างสูงกลับชิงพูดบอกเธอเสียก่อน
"ก็ได้... งั้นขึ้นรถก่อนเดี๋ยวบอก :)"
"..." อีฟลินมองหน้าเขานิ่ง เสือใหญ่อมยิ้มเล็กๆ ก่อนส่งหมวกกันน็อกมายื่นให้ตรงหน้าเธอ เธอมองมันอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจเอามันมาใส่อย่างทุลักทุเล จนร่างสูงต้องเกี่ยวเสื้อตรงหน้าอกของคนตัวเล็กให้เข้าไปใกล้เพื่อใส่หมวกให้ สัมผัสนุ่มหยุ่นยังคงติดปลายนิ้วเขา
"ตัวเล็กแค่นี้ นมใหญ่ชะมัด..."
"หือ? เมื่อกี้นายพูดว่าไงนะ" เมื่อใส่หมวกกันน็อกเรียบร้อยทำให้คนตัวเล็กได้ยินที่เขาพูดไม่ชัดนักต้องเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง
"เปล่า หิวนมอยากกินนมปั่นแก้วใหญ่น่ะ"
"อ่า... แล้วไป" สงสัยคงเข้าใจผิดที่ได้ยินเขาพูดว่านมเธอใหญ่
อุตส่าห์ดีใจแล้วแท้ๆ ที่เขายอมรับว่าเธอนมใหญ่ ที่ไหนได้หูเพี้ยน!! :(
*****
"เสือใหญ่ ไหนบอกจะพากลับบ้าน พาฉันมาตลาดนัดทำเพื่อ!" เธอถามเขาในยามที่ร่างสูงถอดหมวกกันน็อกออกจากหัวเธอ ก่อนเขาจะนำมันไปวางไว้บนท้ายรถ
"ไม่ได้บอกว่าจะพากลับบ้านสักหน่อย"
"นายมันขี้ตู่ เหมือนไอ้ตูบข้างบ้านเลย"
"จิ๊! ฉันไม่ใช่หมานะ"
"แล้วพามาตลาดทำไม" เธอถามเขาด้วยความสงสัย เพราะไม่คิดว่าเสือใหญ่จะพาเธอมาเดินเล่นที่ตลาดคนเดิน
"ชอบเดินห้างมากกว่าหรือไง เที่ยวตลาดนัดบ้างเถอะแม่คุณ อยู่กับไอ้ตี๋จนติดหรูไปแล้วเหรอ" เธอถามเขาดีๆ ยังจะวกกลับมาแซะเธออีก
"เปล่าเถอะ แค่ไม่เคยมีใครพามาเที่ยวแบบนี้นานแล้วต่างหาก ไม่คิดว่านายจะพามา" ล่าสุดที่มาเดินก็คงจะเป็นสามปีที่แล้วมั้ง
"ก็ดีแล้ว ฉันจะได้ไม่ซ้ำกับคนอื่น"
หมับ!
ร่างสูงเอื้อมมือหนามากุมมือเล็กของเธอ ก่อนจะพาเดินเข้าไปในตลาดนัดคนเดินในช่วงเย็น คนค่อนข้างพลุกพล่านทีเดียวเธอเลยยอมให้เขาจับมือเพราะกลัวว่าจะหลง ไม่อย่างนั้นไม่ยอมให้จับหรอกนะ! :(
"เธออยากกินอะไรไหม"
"พูดเหมือนจะเลี้ยง" ไม่เลี้ยงมีโกรธนะเฟ้ย!
"ก็เลี้ยงไง เลยพามาเนี่ย"
จิ๊! ก็แล้วไปนึกว่าเขาจะพูด 'อยากกินก็ไปซื้อสิ พามาก็บุญหัวเท่าไหร่แล้ว' ไม่อยากนั้นเธอจะเดินไปขึ้นรถกลับบ้านให้ไวเลย
อีฟลินสอดส่ายสายตาไปทั่วบริเวณนั้น ก่อนที่จะหยุดที่ร้านขายไอศกรีมโคน
"ฉันอยากกินไอศกรีมตรงนั้น" เธอชี้ไปให้ร่างสูงมองตาม แต่สิ่งที่เขาตอบมานั้น...
"เหมือนเด็กชะมัด"
"งั้นไม่กินแล้ว :(" ใครเด็ก! ไม่กินก็ได้
"อยากกินไม่ใช่เหรอ ก็มาดิ" เขาพูดพร้อมกับดึงมือเธอให้ตามเขาไปยังร้านขายไอศกรีมโคน พร้อมกับสั่งคนขาย
"อะ! นี่ของเธอ" เสือใหญ่ยื่นไอศกรีมโคนรสสตรอว์เบอร์รีส่งให้เธอตรงหน้า พร้อมกับเลียไอศกรีมรสช็อกโกแลตในมือของตัวเองอีกอัน
"นายรู้เหรอว่าฉันชอบกินรสอะไร" เธอมองไอศกรีมที่เขาส่งมาก่อนจะยื่นมือไปรับมันไว้
"ก็ไม่รู้ ผู้หญิงก็ต้องชอบรสสตรอว์เบอร์รีอยู่แล้วปะ"
เขาไหวไหล่เบาๆ ในความคิดของเขาผู้หญิงต้องชอบอะไรที่มันสีสวยๆ อยู่แล้ว
"ไม่ใช่สักหน่อย ฉันอยากกินรสช็อกโกแลตแบบที่นายกินต่างหาก"
ผิดคาด
"อ้าว งั้นเหรอเดี๋ยวไปซื้อใหม่ให้ เธอรอแป๊บ" เขาขมวดคิ้วมุ่น ไม่คิดว่าอีฟลินจะชอบกินรสช็อกโกแลต บางทีเขาน่าจะถามเธอก่อน
ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินไปที่ร้านนั้นอีกรอบแต่คราวนี้ คนต่างต่อแถวกันยาวเหยียดไปหมด จนเธอต้องดึงแขนเขาไว้
"ไม่ต้องแล้ว ฉันกินรสสตรอว์เบอร์รีก็ได้ ไม่ได้ไม่ชอบขนาดนั้น"
รสสตรอว์เบอร์รีก็ไม่ได้แย่ แค่ชอบช็อกโกแลตมากกว่า
"แต่เธออยากกินช็อกโกแลตไม่ใช่เหรอ" เขารู้สึกไม่ดีเล็กน้อยที่ไม่ได้ถามว่าเธอชอบกินรสอะไร อยากแก้ตัว
"คนมันเยอะ ไม่ต้องไปแล้ว"
"ฉันรอได้"
อีฟลินดึงแขนเขาไว้อีกครั้ง แค่เขาซื้อมาให้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ไม่อยากให้เขาลำบากแต่เธอก็มองเห็นความตั้งใจของเขาจนรู้สึกผิด
"งั้นฉันขอชิมของนายคำหนึ่งได้ไหม แค่นิดเดียวก็ได้" ไม่ได้ซื้อใหม่ก็ขอชิมหน่อยละกัน
"มันโดนปากฉันแล้ว เธอกล้ากินเหรอ" เขาเม้มปากเล็กน้อยอย่างประหม่า ถ้ารู้ว่าเขากินไปแล้ว เธอยังจะกล้า...
"แล้วทำไมต้องไม่กล้าล่ะ แค่กินไอศกรีมเอง"
"อะ...นี่" เขายื่นไอศกรีมโคนมาตรงหน้าเธอ ก่อนที่คนตัวเล็กจะจับมือเขาเอาไว้อีกทีเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายแกล้งดึงไอศกรีมกลับ ลิ้นเล็กเลียลงไปบนไอศกรีมตรงส่วนที่เขากินไปก่อนหน้านี้
เสือใหญ่ได้แต่มองภาพนั้นด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ รู้สึกเขินเพียงแค่เธอกินไอศกรีมร่วมกันกับเขา แค่รู้ว่าเธอไม่รังเกียจก็ทำเขาหัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดมานอกอก
เหมือนถูกเธอจูบทางอ้อมอย่างไรไม่รู้ ถ้าถูกเธอจูบขึ้นมาจริงๆ จะทำไงวะ
"เสือร้อนเหรอ"
"หือ?" เขาครางในลำคอ กะพริบตาปริบๆ สติที่หลุดลอยไปเมื่อครู่พลันกลับมาเพราะเสียงเล็กที่เอ่ยเรียก
"ร้อนหรือเปล่า หน้านายมันแดงๆ"
"อ่า... นิดหน่อย รีบเดินเถอะ"
เขาบอกพร้อมกับดันหลังเธอให้เดินไปข้างหน้า ไม่อยากให้เธอมองหน้าเขาตอนนี้
แม่ง! เสียอาการฉิบหาย ไม่น่าคิดไปไกลเลย
"หือ? เสือใหญ่นายใส่สร้อยข้อมือแบบนี้ด้วยเหรอ?" อีฟลินเอ่ยถามร่างสูงเมื่อข้อแขนของเธอสัมผัสกับอะไรเย็นๆ จึงก้มลงไปมองก็พบว่ามันเป็นสร้อยข้อมือที่ดีไซน์คล้ายโซ่
"อืม ปกติก็ใส่ตลอด แต่มันเกะกะตอนซ่อมรถเลยถอดไปบ้าง ทำไมเหรอ" ก็แค่สร้อยทำไมเธอต้องขมวดคิ้วเหมือนคิดอะไรด้วย
"เปล่า แค่เห็นสร้อยแบบนี้ฉันนึกถึงไอ้โรคจิตเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนน่ะ"
"หือ? เธอเจอโรคจิตเลยเหรอ" เขาถามเสียงตื่น มองหน้าเธอนิ่ง
ไอ้โรคจิตที่ไหนมายุ่งกับเธอวะ ทำไมเขาไม่รู้
"ก็ใช่อะดิ นายรู้ปะว่าวันนั้นฉันโคตรซวยที่ขึ้นรถเมล์ไปกับเด็กช่างช็อปดำ ใครจะไปรู้ว่าพวกนั้นจะไปมีเรื่องกับเด็กวิทยาลัยนาย"
"ฮะ?" เขาครางในลำคอ พร้อมกับนึกไปถึงเหตุการณ์ที่วิทยาลัยเขาโดนอีกวิทยาลัยหนึ่งเล่นงาน
"ไอ้โรคจิตมันอยู่วิทยาลัยเดียวกับนายเลยนะ แถมมันยังจูบฉันบนรถเมล์อีก คิดแล้วก็แค้น ถ้าเจอตัวมันแม่งจะให้จูบตีนฉันเลย"
แค่กๆ!
เขาที่กำลังกินไอศกรีมก็เผลอสำลักแทบจะทันทีที่เธอเล่าจบ
"เฮ้ย! เสือใหญ่เป็นอะไร สำลักใหญ่แล้ว"
"ปะ เปล่า" ถึงจะบอกไปแบบนั้นแต่เขากลับสำลักหน้าแดงไปหมด
ไอ้เหี้ย! เธอจะรู้ไหมว่าเป็นเขา
"เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำให้ นายรออยู่ตรงนี้แป๊บนะ"
"แค่กๆ"
เขายังสำลักไม่หายจนเธอต้องรีบวิ่งไปเพื่อซื้อน้ำให้เขา ก่อนมาเขาบอกอยากกินนมปั่นแก้วใหญ่ใช่ไหม เธอเห็นมีอยู่ร้านหนึ่งตรงหัวมุม ว่าแล้วก็รีบเดินเพื่อไปสั่งทันที
"นมปั่นแก้วใหญ่แก้วหนึ่งค่ะ" เมื่อสั่งเสร็จคนตัวเล็กจึงไปรออยู่ใกล้ๆ ไม่นานต่อจากนั้นแม่ค้าก็ตะโกนชื่อเมนูเรียกให้เธอเข้าไปรับ
"นมใหญ่ได้แล้วค่ะ"
"ฮะ?" อีฟลินได้แต่ร้อง 'ฮะ' ออกมาพร้อมกับก้มมองหน้าอกตัวเอง แม่ค้าบอกว่าเธอนมใหญ่เหรอ?
"นมใหญ่เสร็จแล้วค่ะ น้องสั่งนมใหญ่ใช่ไหม"
"ค่ะ ToT" ตกใจหมดนึกว่าแม่ค้าเรียกเธอ 'นมใหญ่' ที่ไหนได้ชื่อเมนูนี่เอง ทำเอาคนแถวนั้นหันมามองเธอยกใหญ่ อายนะ T_T
"อีฟลินเหรอ"
"หือ?" ร่างเล็กหันไปมองตามเสียงเรียกที่ดังมาจากข้างหลัง แต่เมื่อเห็นหน้าคนทักก็ต้องยิ้มเจื่อนทันที อาจารย์วันเฉลิม...
"อีฟลินจริงๆ ด้วยมาเที่ยวที่แบบนี้เป็นด้วยเหรอ"
"อาจารย์สวัสดีค่ะ" เธอยกมือไหว้อาจารย์ทันที ทั้งที่โคตรไม่อยากจะเจอเลยให้ตาย อาจารย์จอมหลีสาว
"ไม่ต้องไหว้หรอก เรียกพี่วันเฉยๆ ก็ได้นะอีฟ คนกันเอง"
ไม่ทันขาดคำพี่แกก็สำแดงเดชอีกแล้ว เธอคงยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าอาจารย์คนนี้ชอบแอบมองเธอมาตั้งแต่ปีที่แล้ว เพราะอาจารย์แกเพิ่งโดนย้ายมาลงที่มหา’ลัยตอนเธอขึ้นปี 2 พอดี
"ไม่ได้ค่ะ อีฟเป็นนักศึกษา ส่วนอาจารย์ก็เป็นครู อีฟเรียกแบบนั้นไม่ได้หรอก มันไม่เหมาะสม" เธอพยายามเน้นสถานะคำว่า นักศึกษากับอาจารย์เพื่อให้อาจารย์แกเลิกส่งสายตาแบบนั้นให้เธอได้แล้ว
ขนลุกเฟ้ย!
"แหมหนูอีฟก็ หยวนๆ ไปสิ แล้วเรื่องวิจัยมีอะไรไม่เข้าใจก็มาหาพี่ได้นะ ถ้าไม่เจอพี่ในมหา’ลัยก็โทรบอก เดี๋ยวจะนัดไปทำกันที่คอนโด :)" อาจารย์ส่งยิ้มมุมปากมาให้เธอเล็กน้อย อีฟลินอดขนลุกไม่ได้จนต้องบอกปัดอาจารย์ไป
"ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ"
"แล้วนี่กลับกับใครให้พี่ไปส่งไหม เห็นอีฟเดินอยู่คนเดียวสักพักแล้ว"
ไม่เอา... เธอเริ่มกลัวอาจารย์แล้วนะ โคตรขี้หลีเลย
"ไม่เป็นไรค่ะ อีฟมากับเพื่อน"
"หือ? เพื่อนเหรอ แล้วไหนเพื่อนเราล่ะ นี่ก็จะค่ำแล้วด้วยพี่เป็นห่วง"
พี่อยู่ได้! เธอมีพี่คนเดียวนะ และพี่ที่เป็นห่วงเธอไม่ทำตัวแบบนี้!! ในขณะที่อีฟลินพยายามคิดหาทางหนีจากอาจารย์วันเฉลิมอย่างเนียนๆ ก็มีเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมาเสียก่อน
"เธอ! ทำไมไปนาน ฉันนึกว่าเธอหลงนะเนี่ย" ร่างสูงของเขาเดินดุ่มๆ เข้ามาหาเธอพร้อมกับทำหน้าดุใส่ แต่ในวินาทีนั้นเธอโคตรโล่งใจที่เขามาหา
"นาย..."
"หือ? นั่นใครเหรอหนูอีฟ ไม่เคยเห็นหน้าเลย" อาจารย์วันเฉลิมขมวดคิ้วพลางมองร่างสูงที่เดินมายืนใกล้เธอ
"นี่" ร่างเล็กหันหน้าไปมองเขาครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย "เพื่...แฟนอีฟค่ะ"
"หือ?"
"ฮะ!? นี่เธอ" เสือใหญ่อุทานออกมาอย่างนิ่งอึ้ง กะพริบตาปริบๆ มองมือของเธอที่กำลังประสานเข้ากันกับมือเขา
"เขาชื่อเสือใหญ่" คนตัวเล็กเอ่ยบอกชื่อ 'แฟน' จำเป็นออกไปให้อาจารย์แกรับรู้ จะได้เลิกยุ่งกับเธอสักทีถ้ารู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว
สายตาอาจารย์มองสำรวจเสือใหญ่ไปมาสลับกับเธอ
"หึ! เสือใหญ่... ไม่รู้อะไรใหญ่ ฉายาหรือไง เหอะ!" เสียงพึมพำเบาๆ ออกจากริมฝีปากอาจารย์ แต่ดูก็รู้ว่าเขาจงใจให้พวกเธอได้ยิน
นี่เขาจงใจแซะเสือใหญ่เหรอ
"เขาชื่อเสือใหญ่ค่ะ ไม่ใช่ฉายา แล้วอะไรที่ใหญ่อาจารย์คงไม่อยากดูหรอกมั้งคะ เพราะอีฟอยากเก็บไว้ดูคนเดียว" เธอพูดยิ้มๆ แบบไม่คิดอะไรมาก เธอแค่อยากตอกกลับอาจารย์แต่ก็ลืมไปเสียสนิทว่าใครที่อยู่ข้างเธอ
"หึๆ" คนตัวเล็กได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของร่างสูงเบาๆ ก่อนเขาจะก้มลงมากระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "ตอนนี้ก็จะเก็บไว้ให้เธอใช้คนเดียวด้วยนะ"
- ผู้เขียน
