รักร้ายวิศวะเถื่อน

หักห้ามใจ

ริมฝีปากนุ่มของเขาแนบชิดจนแทบไม่มีช่องว่างให้หายใจ ลมหายใจอุ่นร้อนประสานกันอย่างห้ามไม่ได้ ร่างบางเหมือนจะลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ที่ไหน หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบระเบิดออกจากอก ความเศร้า ความแค้น และความว่างเปล่าที่สะสมมาตลอดทั้งวันระเบิดออกมาเป็นความรู้สึกที่เกินจะควบคุม

มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่ยกขึ้นแตะแผ่นอกของเขา พยายามดันออกทั้งที่หัวใจไม่อยากให้จบลงแบบนั้น

“พอเถอะ…” เสียงของเธอเบาหวิว แต่ก็หนักแน่นพอที่จะทำให้เขายอมหยุด

เขาผละออกช้า ๆ ปล่อยให้ความร้อนจากริมฝีปากของเธอค้างคาอยู่ในความทรงจำ แววตาคมยังจับจ้องใบหน้าของเธอไม่วางตา

“จูบเก่งเหมือนกันนะ…” เขาพึมพำออกมาเบา ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาเช็ดริมฝีปากของตัวเองลวก ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความเสน่หา

คัพเค้กรู้สึกเหมือนเลือดในร่างจะไหลย้อนขึ้นมาถึงใบหน้า ความร้อนผ่าวแล่นพล่านไปทั่วตัวจนเธอต้องเบนหน้าหนีสายตานั้น

“ขอโทษนะคะ…” เธอกลั้นหายใจ พูดออกไปอย่างลนลาน

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ… คือแบบ… อารมณ์มันพาไปเฉย ๆ ฉันก็ไม่ได้คิดจะเอากับใครสักคนประชดชีวิตจริง ๆ หรอก…”

เธอไม่กล้ามองเขาในตา ไม่กล้าสบสายตาคม ๆ ที่แค่จ้องมาก็เหมือนรู้ทันทุกอย่างในใจของเธอหมดแล้ว

สายฟ้าเงียบไป เขาไม่ได้พูดอะไรกลับในทันที นั่งนิ่งอยู่แบบนั้น สายตาลุ่มลึกของเขาหลุบต่ำคล้ายกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างในใจ

จนกระทั่ง…

มือหนาคว้าเข้าที่ข้อมือของเธออย่างรวดเร็ว คัพเค้กสะดุ้งเฮือก รู้สึกเหมือนหัวใจจะหล่นวูบไปที่ตาตุ่ม

“จะ… จะพาฉันไปไหน?”

เธอถามเสียงสั่น เมื่อร่างสูงลากเธอเดินผ่านฝูงชนในผับที่ยังคงเต็มไปด้วยเสียงดนตรี

เขาไม่ตอบ… ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองหน้าเธอ

คัพเค้กพยายามฝืนแรงเขา แต่แรงของผู้หญิงที่แทบไม่มีแรงต่อต้านอยู่แล้ว ยิ่งสู้แรงเขาไม่ได้เลยสักนิด

เสียงส้นสูงของเธอกระทบพื้นอย่างไร้ทิศทาง ขณะที่ปลายเท้าก้าวตามแรงจูงไปเรื่อย ๆ ผ่านโถงด้านหลังของผับที่เริ่มเงียบขึ้นตามระยะทางที่ห่างจากเวที จนในที่สุด… เธอก็พบว่าตัวเองมาหยุดอยู่ในซอกแคบระหว่างตึก ด้านหลังร้านซึ่งเงียบสงบและไร้ผู้คนโดยสิ้นเชิง

“นี่คุณ! หยุดก่อนสิ ฉันถามว่าจะพาฉันมาทำไม...”

ไม่ทันได้พูดจบ เสียงของเธอก็ถูกกลืนหายไปในวินาทีที่แผ่นหลังถูกผลักติดกับกำแพงปูนเย็นเฉียบ แผ่นอกแกร่งแนบชิดอย่างจงใจ สายตาคมจ้องลึกเข้ามาเหมือนจะอ่านความคิดของเธอได้ทุกอย่าง

“เพราะเธอทำให้ฉันห้ามใจไม่ได้…”

เสียงแผ่วเบากระซิบชิดริมฝีปาก จนลมหายใจของเขาสัมผัสผิวหน้าของเธออย่างชัดเจน ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงมาครอบครองเรียวปากนั้นอีกครั้ง

จูบนี้… ต่างจากจูบแรกสิ้นเชิง

หากจูบแรกเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบและความโกรธในใจของเธอเอง จูบนี้กลับเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ลุ่มลึก และร้อนแรงจนแทบหลอมละลายสติของเธอให้หายไปหมดสิ้น

มือหนาข้างหนึ่งแตะประคองใบหน้าของเธอไว้อย่างทะนุถนอม ในขณะที่อีกข้างทาบอยู่ที่กำแพงใกล้ศีรษะเธอ ร่างสูงกดเบียดเข้ามาจนแทบไม่มีช่องว่างใดเหลือ

ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้ามาอย่างเชี่ยวชาญ ชอนไชในโพรงปากนุ่มนิ่มของเธออย่างไร้ความปรานี และเธอ… ก็ไม่ได้ผลักเขาออกอีกต่อไป

หัวใจเต้นแรง สติพร่าเลือน มือบางที่เคยยกขึ้นเพื่อผลักเขากลับเปลี่ยนเป็นกำเสื้อของเขาไว้แน่นแทน

เธอหลับตาลงอย่างหมดหนทาง ปล่อยให้ตัวเองเคลิ้มไปกับจูบที่ร้อนแรงนั้นโดยไม่รู้ตัว และหักห้ามใจของตัวเองไม่ได้อีกแล้ว

สัมผัสจากปลายนิ้วที่แทรกซึมผ่านเนื้อผ้าบางเบาทำให้ร่างบางสะท้านวาบ ความร้อนจากมือหนาของเขาไม่ต่างอะไรกับเปลวเพลิงที่ไล้ไปตามแนวสันหลัง ก่อนจะหยุดนิ่งอยู่ที่ทรวงอกอวบอิ่ม ซึ่งกำลังขยับขึ้นลงตามแรงหอบของเจ้าของเรือนร่าง

“อืม...”

เสียงครางหลุดออกมาจากริมฝีปากที่บอบบางอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเรียวลิ้นของเขาเริ่มกวาดผ่านกลีบปากล่างราวกับจะเก็บเกี่ยวทุกหยาดรสจากจูบอันยาวนาน รสจูบของเขาหนักแน่นแต่แฝงความอ่อนโยน มีทั้งความเอาแต่ใจและร้อนแรงอย่างควบคุมไม่ได้

มือเรียวยังดันแผงอกเขาไว้อย่างพยายามขัดขืน ทว่าเรี่ยวแรงในร่างกลับค่อย ๆ หายไปกับอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าอย่างต่อเนื่อง ปลายนิ้วของเขาลูบไล้ขอบชุดเดรสที่ร่นขึ้นมาจนเกือบถึงสะโพก พร้อมกับรั้งสะโพกเธอให้แนบเข้ากับร่างกายกำยำของตนมากยิ่งขึ้น

“ตรงนี้... ไม่ได้นะ...” เสียงหวานพร่าเอ่ยเบาแทบไม่ได้ยิน แก้มเนียนแดงซ่าน ความเขินอายผสานกับความปรารถนาแปรเปลี่ยนเป็นแรงดึงดูดที่ไม่อาจต้านทาน

เขาไม่ได้ตอบกลับด้วยคำพูด มีเพียงสายตาคมลึกคู่นั้นที่จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกินทั้งร่าง แล้วเพียงชั่ววินาที ร่างสูงก็ใช้จังหวะที่เธอเผลอรวบตัวเธอเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องวีไอพี

ประตูปิดลงตามแรงผลัก หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุอก บรรยากาศภายในห้องแคบ ๆ ถูกปกคลุมด้วยไอร้อนแห่งปรารถนาและเสียงหอบหายใจที่ถี่กระชั้น

เขาผลักเธอแนบกำแพงเย็นเฉียบ ซอกไซ้ซอกคอขาวเนียนอย่างอดกลั้นไม่ไหว ลมหายใจร้อนระอุเป่ารดผิวเนียน ทำให้เธอสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่

“ยะ...อย่า...” เสียงนั้นแผ่วเบาจนแทบหลอมละลายไปกับเสียงหัวใจของตัวเอง แต่ฝ่ามือใหญ่กลับลูบไล้ลงมายังต้นขาด้านใน และค่อย ๆ ดึงชุดเดรสที่สวมอยู่ให้หลุดพ้นจากร่างกายของเธออย่างนุ่มนวล

ผิวเนื้อที่สัมผัสอากาศหนาวเย็นทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย ขนอ่อนลุกเกรียวในทันที แต่กลับไม่ใช่ความเย็นที่ทำให้ร่างกายสั่นไหว... หากเป็นเพราะลมหายใจของเขาที่กำลังแนบชิดลงมาบนยอดอกอิ่มที่เพิ่งหลุดพ้นจากพันธนาการของชุดเดรส

เสียงสูดลมหายใจดังชัดในหู ก่อนที่เขาจะกดจูบลงบนผิวเนียนขาวด้วยความหลงใหล จากนั้นจึงค่อย ๆ ใช้ริมฝีปากร้อนดูดเม้มเนินเนื้ออย่างแผ่วเบา ปลายลิ้นตวัดไล้ราวกับกำลังลิ้มรสของหวานที่โปรดปรานที่สุด

“อื้อ...”

เสียงครางที่กลั้นไว้หลุดลอดออกจากริมฝีปากของเธออย่างไม่ตั้งใจ มือบางขยุ้มเสื้อเขาแน่น พยายามระงับเสียงตัวเองไม่ให้ดังออกไปมากกว่านี้ เพราะกลัวว่าใครสักคนจะผ่านมาได้ยิน

แต่ร่างสูงกลับไม่ได้มีท่าทีจะหยุดหรือชะลอการกระทำของตนเลยแม้แต่น้อย กลับเร่งเร้าความปรารถนาให้ทวีขึ้นทุกวินาที ด้วยการก้มลงดูดกลืนยอดอกสลับซ้ายขวาอย่างหิวกระหาย ร่างกายของเธอร้อนผ่าวราวกับถูกเผาไหม้จากภายใน

เธอรู้ดีว่ามันไม่ควรเกิดขึ้นตรงนี้... ไม่ควรเลยสักนิด แต่ร่างกายกลับทรยศหัวใจไปเสียหมดแล้ว

เมื่อมือหนาค่อย ๆ เลื่อนลงต่ำ ไล้ผ่านหน้าท้องแบนราบไปจนถึงสะโพกกลมกลึง แล้วลูบไล้เนินสวาทที่เปียกชื้นราวกับมันกำลังเรียกร้อง

“ตรงนั้น... อย่า...”

เสียงสะท้านพร่าแผ่วจนแทบกลายเป็นเสียงกระซิบ แต่เขากลับไม่สนใจคำคัดค้านอันอ่อนแรงนั้นเลยแม้แต่น้อย

ปลายนิ้วของเขาค่อย ๆ ลูบไล้กลีบอ่อนนุ่มด้วยจังหวะเชื่องช้า... ทว่าแฝงไปด้วยแรงปรารถนาอย่างรุนแรง ก่อนจะค่อย ๆ กดปลายนิ้วหนึ่งแทรกเข้าสู่ร่องลึกของความหวามไหว

“อ๊า...!”

เสียงครางดังขึ้นแม้จะพยายามกลั้นไว้ ร่างกายกระตุกเกร็งเล็กน้อยตามแรงกระแทกของปลายนิ้วที่กดลึกเข้ามาจนเธอแทบทรุดลงกับพื้น