“ชู่วว อยู่เฉย ๆ ก่อนครับ ไม่งั้นผมไม่รับประกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น...”
สายฟ้ารวบคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่น
โดยไม่แม้แต่ให้เธอได้มีโอกาสขยับ
เธอถูกกระชับสวมกอดจากทางด้านหลัง
และยังคงพยายามที่จะโอหาโอกาสดิ้นให้หลุดจากตัวเขา
“อึก อึก...”
ทว่า...
ยิ่งคัพเค้กพยายามดิ้นให้แรงมากขึ้นเท่าไหร่
พยายามส่งเสียงกรีดร้องอู้อี้ในลำคอดังมากขึ้นแค่ไหน
คนจากทางด้านหลังยิ่งกระชับแขนและมือที่กำลังปิดปากเธอแน่นขึ้นเท่านั้น
“ชู่วว รู้ตัวใช่ไหม ว่าตอนนี้ผมเป็นฝ่ายได้เปรียบอยู่นะ เพราะฉะนั้น...”
สายฟ้าโน้มใบหน้าลงไป จงใจเปล่งเสียงกระซิบแผ่วเบา แนบสัมผัสเหนือต้นคอขาวซีด
หญิงสาวจึงรีบเอียงคอหนีจากลมหายใจร้อนผ่าว
ก่อนที่เขาจะเอ่ยย้ำ
ช้า ๆ ชัด ๆ
“...ช่วยยืนอยู่ให้นิ่ง ๆ ก่อนครับ ก่อนที่ผมจะอดทนต่อไปไม่ไหว”
คำนั้นเขาพูดจริงนะ...
เพราะความรู้สึกบางอย่างมันทะลักพรวดสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ความรู้สึกโหยหา.
