“คุณจำผมได้ไหม...คืนนั้นที่คุณอกหัก แล้วเรา...ตกลงมีความสัมพันธ์แบบวันไนท์สแตนด์กัน”
สิ้นสุดคำพูดนั้น คัพเค้กมีอาการชะงักอึกไปเล็กน้อย
แต่เขาจับสังเกตอาการของเธอทัน
เธอกำลังประหม่า และมีความลังเล
แบบนี้พอมีโอกาสอยู่ใช่ไหม?
เธอกำลังเริ่มจำเขาได้แล้วใช่ไหม?
คัพเค้กสายตาวอกแวก ดวงตาหลุกหลิกขึ้นลง
ดูเกร็ง ๆ เหมือนคนอยากจะพูดอะไร แต่ก็ไม่พูด
เธอยืนเงียบ ขบเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
แต่เขาที่รอเวลาให้เธอตอบไม่ไหว
จึงถามซ้ำ เร่งให้เธอตอบคำถามไว ๆ
รู้สึกเหมือนคนใกล้จะขาดใจตายทุกที
“คุณจำได้...หรือไม่ได้ ช่วยตอบผมหน่อยได้ไหมครับ”
สายฟ้ายังคงน้ำเสียงสุภาพ
ถึงแม้ภายในใจจะเต้นรัว
ความร้อนวูบอาบท้วมไปตามร่างกาย
แต่เธอยังคงยืนนิ่ง
ไม่แม้แต่ขยับกาย หรือริมฝีปากเลยสักนิด
ต่างคนต่างมองหน้ากันเงียบ ๆ
คราวนี้...ดวงตากลมโตจ้องมองลึกเข้ามาในตาเขา
คล้ายอยากจะถามอะไร แต่ก็ไม่ถาม...
ชั่วอึ
