หลังจากลุกขึ้นแต่งตัวตามปกติเสร็จ ร่างสวยก็ค่อย ๆ เดินออกจากห้องนอนหรูตรงไปยังห้องนั่งเล่นที่อยู่ไม่ไกลทันที โดยทันทีที่สองเท้าบางเดินเข้าไป ก็ได้ยินเสียงสองพี่เลี้ยงพยายามชวนเด็กชายที่เอาแต่นั่งเงียบอยู่พูดขึ้น
‘มาเล่นด้วยกันสิคะน้องวีคีน’
‘…’
‘วันนี้พี่ดาวจะเป็นตัวร้ายให้เลยน้า’ แม้จะพยายามแค่ไหน ทว่าวีคีนก็ยังคงเอาแต่นั่งเงียบไม่ตอบ ใบหน้าเด็กชายนั้นเต็มไปด้วยความเศร้าหมองที่มี สร้างความหน่วงหนึบใจให้กับคนเป็นแม่ที่ยืนลอบมองอยู่ไม่น้อย กระทั่ง…
‘เข้าไปสิลูก’ เสียงณัฐริกาเอ่ยบอกแม่ของหลานชาย โมนาที่ได้ยินก็เม้มปากแน่นรู้สึกประหม่าบอกไม่ถูก ทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
‘มาเถอะ’ ว่าแล้ว หญิงวัยกลางคนก็จูงมือสวยของอดีตลูกสะใภ้พาเดินเข้าไปยังเด็กน้อยที่นั่งอยู่ วีคีนที่เห็นก็หันมองคนเป็นย่ากับคนที่เข้ามาใหม่ตาแป๋ว ผู้จัดการสาวที่เห็นใบหน้าน้อยของลูกชายชัด ๆ ก็ยิ่งรู้สึกจุกขึ้นที่คอ น
