เช้าวันต่อมา…
ดวงตาสวยลืมตาขึ้นในช่วงเวลาเช้าพลางหันมองไปยังลูกชายตัวน้อยที่ยังคงหลับตาพริ้มกอดแขนเธอแน่นอยู่ด้วยรอยยิ้มอบอุ่นหัวใจ
“อยากให้เป็นแบบนี้ทุกวันจัง” ริมฝีปากบางพึมพำ ก่อนจะได้สติ
“วีคีนคะ ตื่นได้แล้วลูก ต้องไปโรงเรียนนะ” โมนาพยายามปลุก ทว่าเด็กชายก็ยังคงหลับต่อ
“วีคีน…”
“อื้อ~” ในที่สุดเด็กน้อยก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา โดยทันทีที่เห็นใบหน้าเรียวสวยของคนเป็นแม่
“แม่ครับ” มือน้อยกอดรัดแม่ตัวเองในทันทีด้วยความดีใจเป็นอย่างมากที่ตื่นมาได้เจอกับร่างสวย
“อ้อนแต่เช้าเลยนะคะ”
“วีครักแม่”
“ฮ่า ๆ แม่ก็รักวีคีนค่ะ แต่ตอนนี้ต้องตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วนะ”
“แม่อาบให้วีคได้ไหม”
“ไม่ได้ค่ะ วีคีนโตแล้ว ปกติก็อาบเองไม่ใช่เหรอ”
“…” เด็กชายยู่หน้าอยากให้คนเป็นแม่เป็นคนอาบน้ำให้
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิลูก เพราะวีคีนโตแล้ว ต้องอาบน้ำเองนะ”
“แม่อาบกับวีคไม่ได้เหรอ วีคอยากอาบน้ำกับแม่…”
