“ขย่มอีก ขย่มให้แรงกว่านี้…” สิ้นเสียงทุ้มเอ่ย ร่างสวยก็ควบเอวบดกับท่อนกายใหญ่อย่างหนักเพิ่มแรงขยับกับความถี่รัวมากขึ้นตามที่อีกคนต้องการ มือเรียวทาบวางลงบนหน้าท้องกำยำเพื่อให้กลีบดอกไม้สวยสามารถครอบครองความใหญ่โตได้ลึกและหนักหน่วงมากที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ แม้ใบหน้าเรียวดูดีจะแสดงความเหยเกจุกเสียดเจ็บแสบที่มีออกมาอยู่ตลอด จนกระทั่ง…
หมับ!
เสียงมือหนาเคลื่อนเข้าไปจับเข้าที่สะโพกกลม
“ชักช้า” ริมฝีปากหนาเอ่ยพร้อมกับจับร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้านอนหงายลงบนเตียงนอน ก่อนจะเป็นเขาที่เป็นฝ่ายขึ้นคร่อมร่างสวยตรงหน้าไว้ มือแกร่งจัดการจับปลายหัวบานหยักของตัวเองสอดใส่เข้าไปยังภายในร่องสาวขาวเนียนอีกครั้ง โมนาที่นึกรู้ก็เผลอกำผ้าปูที่นอนแน่นเพราะเข้าใจว่าอีกคนก็คงจะถาโถมเข้ามาทีเดียวมิดด้ามสุดแรงเหมือนทุกครั้ง ทว่า…
ส…สวบ!
มันไม่ได้รุนแรงอย่างที่คุณแม่ลูกหนึ่งคิด
“อย่าเกร็ง จะเกร็งทำไม”
“ฮ…ฮะ…
