“สวัสดีค่ะ” เสียงร่างสวยที่ยืนอยู่ด้านข้างมาลาทักทาย ก่อนที่เสียงสองเท้าหนักของร่างสูงที่เดินถือของตามหลังมาจะดังขึ้น
“คุณย่า” ปากหนาพึมพำเสียงเรียบพลางจ้องมองไปยังหญิงสาวรูปร่างดีที่ยืนอยู่
“สวัสดีครับหมอแพร” เธอคือหมอสาวที่เขาเคยพบเจอ เนื่องจากพ่อแม่ของแพรวาเป็นนักธุรกิจที่เวคินทร์รู้จัก โดยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทำไมเธอถึงได้มาอยู่ในบ้านของเขา
“สวัสดีค่ะคุณเวค” สรรพนามที่หญิงสาวเรียก ทำเอาร่างสวยอีกคนที่ยืนอยู่กับลูกชายชะงักนิ่ง เธอรู้ดีว่ามาลาตั้งใจพาหมอสาวมาทำไม
“นี่น้องวีคใช่ไหมคะ” แพรวาก้มลงทักทายร่างน้อยที่ยืนอยู่
“วีคีนครับ” เด็กชายตอบกลับ
“คะ?”
“เราไม่สนิทกัน ต้องเรียกว่าวีคีนครับ” คำพูดของเด็กชายวัยเจ็ดขวบ ทำเอาหมอสาวที่ได้ยินชะงัก ก่อนที่เสียงมาลาจะแทรกขึ้นมา
“เรียกแบบไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละลูก อีกหน่อยน้าหมอแพรก็จะสนิทกับวีคเอง…”
“…แล้วไหว้ทักทายย่าทวดกับน้าหมอแพรหรือยัง”
