นำทางด้วยคุกกี้ที่เลือก
เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
การตั้งค่าคุกกี้ของคุณ
การตั้งค่าคุกกี้ที่จำเป็นเปิดใช้งานตลอด
47 ไม่ชอบ NC20++
“พ่อครับ” เสียงเด็กน้อยเอ่ยเรียกดังขึ้น ทำให้คนตัวสูงที่มองตามแผ่นหลังสวยไปได้สติหันกลับไปสนใจลูกชายที่เขาวางลงนั่งอยู่บนโซฟา “ครับ ว่าไง” “ถ้าวีคเรียนจบแล้ว พ่อจะให้วีคไปอยู่ต่างประเทศไหมครับ” “หื้อ?” “วันนี้มีเพื่อนวีค ที่บ้านเขาบอกว่าจะพาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ” “วีคอยากไปเหรอ” เวคินทร์มองหน้าถามลูกชาย “ไม่ครับ…วีคอยากอยู่กับพ่อแล้วก็แม่” คำตอบของเด็กชายทำเอาร่างสูงที่นั่งอยู่ชะงัก มันก็คงจะไม่แปลก หากเด็กน้อยในวัยนี้อยากจะให้พ่อแม่กลับมาอยู่ด้วยกัน “รออีกหน่อยนะ” ริมฝีปากหนาพึมพำพลางเอื้อมมือเข้าไปลูบยังหัวน้อยของลูกชายด้วยความเบามือ ก่อนจะชวนพูดคุยเปลี่ยนเรื่อง “ตกลงสอบวันนี้ ทำได้หมดเลยเหรอ” “ครับ! ข้อสอบง่ายมาก วีคตอบได้หมดเลย” “โม้หรือเปล่า” “วีคพูดจริงครับ! ไม่เชื่อ เดี๋ยวพ่อรอดูผลคะแนนสอบของวีคได้เลย…” “…แล้วถ้าได้เยอะ พ่อต้องให้รางวัลวีคด้วย” “หึ อยากได้อะ
- ผู้เขียน
- chap_listสารบัญ
- likeเพิ่ม