คำเตือน!
เนื้อหาในตอนนี้มีเนื้อหารุนแรง/การกระทำไม่เหมาะสม/ใช้ถ้อยคำหยาบคาย นักเขียนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรือสนับสนุนการกระทำแบบนี้ในชีวิตจริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
หลังจากชายวัยกลางคนลุกเดินออกไป ภายในโต๊ะก็ยังคงตกอยู่ในความเงียบงัน ก่อนจะเป็นณัฐริกาที่เอ่ยทำลายความเงียบ
“ไม่มีอะไรหรอกลูก ให้พ่อเขาจัดการเถอะ เขาจัดการได้” หญิงวัยกลางคนยิ้มบอก ทว่าเวคินทร์ยังคงนิ่ง
“พ่อจะไม่ใจอ่อนใช่ไหม” ริมฝีปากหนาเอ่ย เพราะยังไงมาลาก็คือแม่ผู้ให้กำเนิดพ่อของเขามา โดยคำพูดของประธานหนุ่มนั้น ทำเอาณัฐริกานั่งนิ่งพลางตัดสินใจพูดบางอย่าง
“แม่คิดว่า พ่อคงเป็นคนที่ไม่สามารถให้อภัยย่าได้มากที่สุด” คำพูดของหญิงวัยกลางคนทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่ชะงัก ก่อนที่โมนาจะเรียกหญิงสาวแม่บ้านให้เดินเข้ามาพาวีคีนออกไปก่อน เพราะไม่ต้องการให้เด็กชายรับรู้ถึงพฤติกรรมไม่ดีของย่าทวดตัวเอง
“ทำไมล่ะครับ” เวคินทร์ถามขึ้นด้วย
