วันต่อมา…
“อื้อ…” เสียงเจ้าของใบหน้าเรียวสวยงัวเงียขึ้นหลังจากที่รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างหยอกล้อเล่นอยู่ที่แก้มนุ่มของตัวเอง ดวงตากลมสวยลืมตาขึ้นมองในทันที ก่อนจะพบเข้ากับพ่อของลูกที่ใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียอยู่ที่แก้มเธอไม่หยุด
“…อ๊ะ เวคินทร์”
“เวค” ปากหนาเน้นคำชื่อย่อของตัวเองให้คนรักเรียกใหม่
“อือ เวค…ทำอะไรเนี่ย”
“คิดถึงเมีย” คนตัวสูงบอกพร้อมกับคลอเคลียแม่ลูกสองซ้ำ ๆ ราวกับอยากทำมานาน โมนาที่ได้ยินแบบนั้นจึงไม่อาจที่จะคัดค้านอะไรคนรักได้ รอยยิ้มฉายขึ้นบนใบหน้าเรียวดูดีและปล่อยให้พ่อของลูกกดจูบสลับกับฟัดแก้มเธอไปตามต้องการ กระทั่ง…
ก๊อก ๆ!
“เปิดประตูหน่อยครับ! แม่ยังปลอดภัยอยู่ไหม” เสียงของเด็กชายดังออกมาจากด้านนอก ทำเอาเวคินทร์อยากเอาหัวโขกเตียง
“เด็กแสบ จะมากินหัวฉันแต่เช้าเลย” ริมฝีปากหนาพึมพำ คุณแม่ลูกสองที่ได้ยินจึงหัวเราะออกมากับสองพ่อลูกที่ยังคงปะทะกันในทุก ๆ วัน
“เปิ
