ตอนที่ 17
ผมจะรอนะ
“ใช่ค่ะ หลังริม”
“อุ้ยดีจัง หลังนั้นติดแม่น้ำด้วย เดี๋ยวพี่คงต้องขอแวะไปนั่งเล่นสักหน่อยแล้ว วิวน่าจะดี”
วิทย์ ยิ้มละไมอย่างมีเลศนัย เจนจิราแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าวิทย์คิดอะไรอยู่ แต่ที่ผ่านมาเธอยังไม่เคยเปิดโอกาสให้เขาทำสำเร็จเลยสักครั้ง
ก็ใจเธอมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับ เจ้านายไปหมดแล้วนี่
...แม้ตอนนี้จะพยายาม ถอนตัวถอนใจอยู่ แต่ความสุขเล็กๆน้อยๆทางใจเธอก็อยากจะเสพมันอีกเสียหน่อย
“วิทย์ เชิญทางนี้โว้ย”
เขต ที่ยืนอยู่ข้าง ติณ กวักมือเรียกและตะโกนเสียงดัง ทำให้วิทย์จำต้องผละร่างออกห่าง เจนจิราต้องเดินกลับเข้าไปยังตู้คอนเทนเนอร์สำนักงาน เพื่อจะเตรียมสรุปรายงานส่งให้นาย
“ที่พักเป็นอย่างไงบ้าง?โอเคมั้ย”
เสียงนุ่มหูของ ติณ ดังขึ้นตรงหน้า ทำให้เธอจำต้องเงยหน้ามองเขา หน้าหล่อเหลาหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อสบตามองเธอ
“ก็ดีค่ะ แล้ว..”
“มองหาอะไร”
ติณ ถามด้วยน้
