เหมือนจะไม่รัก เหมือนไม่ใส่ใจ
เขาอาจรู้สึกแค่ ซ่านสวาท เท่านั้นใช่ไหม
แต่พอรู้ว่าเธอกำลังจะมีใครใหม่
เขากลับดิ้นพล่านเป็นหมาโบ้
บทที่ 1
กลิ่นความใคร่โชยไปทั่วห้อง เสียงครางกระเส่าของสาวเหนือ ผิวขาว หน้าตาสะสวย ที่ร่อนเร่มาอยู่ภาคใต้ ครางระงมอยู่ใต้ร่างหนาของชายวัยสามสิบเอ็ดปี เขาไม่ได้มอบความสุขให้เธอเท่านั้น ยังส่งความเจ็บปวดให้ร่างกายเธอ ราวกับว่าเขาระบายความโกรธแค้นลงบนตัวเธอ ยิ่งเสียงร้องเธอดังมากแค่ไหน แรงกำลังเขาแรงมากเท่านั้น
“พี่ภูมิ...อ๊า...เบาค่ะ”
เด่นภูมิไม่สนใจเสียงร้องขอของปรียาวดี เพราะเป็นเสียงที่เขาชอบมากที่สุด มันเปรียบประดุจเสียงดนตรีจังหวะเร้าใจ เกิดความฮึกเหิม ขับเคลื่อนร่างกายหนักหน่วงมาก กระชั้นกายเข้าออกอย่างสะใจ มองดวงหน้าอาบซ่านความเจ็บปวด ระคนเสียวบางเบา เขากระตุกยิ้ม พอใจกับภาพนี้มาก และเมื่อพอใจแรงกำลังโถมใส่เป็นชุด
“โอ๊ย! พี่ภูมิเบาค่ะ จะ...เจ็บ...อือ
