พอตกดึกหลังจากดื่มกินและปัทมาเข้านอนแล้วปรีญาดาก็ยังนอนไม่หลับ หล่อนแอบมองเขาและเห็นว่าคามินนอนหลับหลังจากอาบน้ำและใส่ชุดนอนเป็นเสื้อเชิ้ตกางเกวแพรสบายๆ หล่อนคอยดูว่าเขาหลับแน่มั้ย และเห็นว่าเขาหลับไปแล้วก่อนที่หล่อนจะกลับมานอนที่เตียงด้วยซ้ำ เอ...หรือว่ายานอนหลับจะทำงานเขาเลยนอนเร็วโดยที่ไม่ทานั่งต่อปากต่อคำกับหล่อนเรื่องปุนต์อย่างคืนก่อนๆ แต่ปรีญาดาก็สังเกตเห็นว่าเขาหลับไปโดยไม่มีผ้าห่ม ทำให้หล่อนฉุกนึกขึ้นได้ว่าถึงเขาจะหลับยังไงแต่คามินก็ไม่ได้แสดงท่าทีร้าย ๆ กับมารดาแถมยังคุยกันถูกคอซะอีก นึกทีก็สงสาร แล้วหล่อนจะปล่อยให้เขานอนหนาวได้ยังไง ดูไปก็เหมือนใจดำและไร้น้ำใจยังไงก็ไม่รู้ ปรีญาดาจึงขยับตัวเบา ๆ และหยิบผ้าห่มก่อนเลื่อนตัวลงไปบนฟูกหนาที่ชายหนุ่มนอนกอดอกหลับตาพริ้ม หล่อนค่อย ๆ ห่มผ้าให้อย่างระมัดระวัง แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆ แขนแข็งแรงของคามินก็กระหวัดเอวบางแล้วรวบตัวหล่อนลงไปนอ
