“เอ๊ะ! นายจะกอดฉันไว้ทำไมเนี่ย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันอึดอัด ที่สำคัญนายควรจะนอนได้แล้ว”
“ยังไม่ง่วง และก็อยากทำให้มันสมจริงสมจังสักหน่อยว่าเราเป็นแฟนกัน ต้องนอนกอดกันอย่างนี้ทั้งคืนน่ะรู้ไหม”
“นายทำเกินไปละ เวลาอยู่ในห้องแม่ไม่ได้มาเห็นสักหน่อย ปล่อยฉันนะ”
“คุณแม่น่ะเชื่อเต็มใจเลยรู้ไหมว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน นี่อย่าดิ้นได้ไหมเล่า ยิ่งเธอดิ้นมันยิ่งทำให้ฉันเกิดอารมณ์ไม่รู้รึไง”
“ว๊าย! นายนี่บ้าจริง ๆ นายพูดจริงเหรอเนี่ย”
“เรื่องอะไรที่ว่าจริง”
“ก็ที่นายบอกว่าเกิดอารมณ์นี่น่ะสิ...นายอย่ามาหื่นกับฉันนะคนบ้า”
“จะไม่ให้ฉันเกิดอารมณ์ได้ไง ก็เธอน่ะตัวขาวจั๊วะ เนื้อก็นุ่มแน่น อืม...เป็นผู้ชายที่ไหนก็อดใจไม่ไหวหรอกนะที่ต้องนอนเบียดกับผู้หญิงที่...เอิ่ม...อวบอิ่มอย่างนี้”
“นายคามิน....” เสียงของหล่อนขาดหายไปเสียดื้อ ๆ เพราะถูกคามินประกบปากของเขากับปากของหล่อนแล้วกลืนเสียงทักท้วงแหลม ๆ นั่
