“ไม่เจอกันนานเลยนะ…ซอล”
สายตาเหมันต์ในตอนพูดประโยคนั้นมองซอจิน ทว่าหลังจากพูดจบก็เบือนใบหน้าไปมองมังกรซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้ม แววตาจุดประกายความร้ายกาจออกมาจนทำให้มังกรรู้สึกฉุนเฉียวอยากตะบันมือที่กำอยู่ใส่หน้าเหมันต์
“ซอลไม่คิดว่าพี่เหมันต์จะมา”
เหมันต์คือลูกชายเพื่อนสนิทแม่ของเธอ ตอนเด็กๆ แม่เขาชอบพามาเล่นกับเธอที่บ้านบ่อยๆ จนสนิทกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ บางครั้งถูกคนทักว่าหน้าตาเหมือนกันราวกับคลานออกมาจากที่เดียวกัน คงเป็นเพราะคลุกคลีด้วยกันบ่อยเลยทำให้หน้าตาเราสองคนตอนนั้นคล้ายคลึงกัน
จากเด็กผู้ชายตัวเท่ากันในวันนั้น กลายเป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่่อไฟแรงตัวโตกว่าเธอหลายฟุต ขนาดใส่ส้นสูงยังสูงเพียงอกเขาเท่านั้น แต่จะว่าไปส่วนสูงเขาและมังกรก็สูสีกันเลย
มองผิวเผินเหมือนนายแบบกำลังยืนแข่งกันหล่อ
“แม่ซอลชวนพี่มาน่ะ คิดไม่ถึงเลยนะว่าเจ้าบ่าวของซอลจะเป็นมังกร” เหมันต์เบือนใบห
