เธอยืนนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าค่อยๆ เบือนมามองเหมันต์ที่ยืนกอดตัวเองไว้แน่น รับรู้ได้ทันทีว่าอ้อมกอดนั้นเริ่มคลายตัวลงหลังจากเสียงปืนสงบลง
เขาถูกยิง…
“พะ…พี่เหมันต์” เธอเอ่ยเรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ไม่นานนักร่างของเขาก็ค่อยๆ ร่วงลงพื้นโดยมีเธอประคองเอาไว้
“ไปลากคอมันมา!!” เสียงของมังกรตะโกนลั่นลานจอดรถเพื่อบอกลูกน้องให้ไปลากตัวเจ้าของเสียงปืนมา ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะวิ่งเข้าไปหาภรรยา
ก่อนหน้านี้ที่เช็กสินค้าอยู่ เหมันต์ส่งข้อความมาหา บอกว่าคลัซให้คนมาดักซุ่มที่คาสิโนเพื่อจัดการซอจิน พอเขารู้ก็รีบออกตามหาซอจินและบอกให้ลูกน้องตามหาคนของคลัซที่ดักซุ่มอยู่
“เจ็บตรงไหนไหม…” เหมันต์เอ่ยถามซอจินด้วยน้ำเสียงสั่นระริก ฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมาเพื่อสัมผัสแก้มใสของคนตรงหน้า ริมฝีปากหยักพยายามคลี่ยิ้มให้อย่างยากลำบาก “ไม่เจ็บใช่ไหม”
“ไม่…” เธอส่ายหน้าไปมา ดวงตาทั้งสองคลอเคล้าด้วยของเหลวสีใส
