แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องนอนที่ผ้าม่านถูกเปิดทิ้งไว้ตั้งแต่ค่ำคืนที่ผ่านมา ปลุกคนที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงนอนให้รู้สึกตัว สองพี่น้องขยับตัววงแขนแกร่งกวาดไปพื้นที่ตรงกลาง เพื่อหาเจ้าของร่างนุ่มนิ่มที่นอนกอดในค่ำคืนที่ผ่านมา ทว่าหายังไงก็พบเพียงความว่างเปล่า เปลือกตาที่ปิดสนิทของทั้งคู่จึงเปิดขึ้น มองหน้ากันและกัน
"ลูกไปไหนวะ" หนึ่งเอ่ยถาม พลางยันตัวขึ้นนั่ง เช่นเดียวกับสองก็ขยับตัวขึ้นนั่งไม่ต่างกัน หันมองไปรอบห้องก็พบเพียงความว่างเปล่า
"หรือจะกลับไปนอนที่ห้อง"
"คงงั้นมั้ง งั้นพี่กลับห้องดีกว่า" หนึ่งลุกเดินออกจากห้องน้องชายไป สองจึงพาตัวเองเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย
จวบจนเวลาล่วงเลยมาเกือบแปดนาฬิกา ทั้งคู่จึงพากันเดินลงมายังชั้นล่าง เพื่อรับประทานอาหารเช้า และคิดว่าณชาคงนั่งรออยู่โต๊ะเหมือนเช่นเคย ทว่ากลับไม่เป็นอย่างที่หวัง เมื่อโต๊ะรับประทานอาหารไม่มีใครเลยสักคน
"ไปไหนของเขา หรือว่ายังไ
