และวันที่ณชารอคอยก็มาถึงเสียที นั่นก็คือวันที่หญิงสาวเรียบจบปริญญาตรีเป็นที่เรียบร้อย และเข้ามาช่วยงานที่ร้านอย่างเต็มตัว และดูเหมือนสองพ่อก็แสดงตัวถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของหญิงสาวจนออกหน้าออกตาไม่สนใจลูกน้องในร้านแต่อย่างใด เมื่อมีโอกาสก็แวะเข้ามาหาเศษหาเลยหากำลังใจจากณชา
“ที่รักคะ ขอหอมแก้มหน่อยนะคะ” และนี่คืออีกสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป เมื่ออยู่ในที่ลับตาคนสองพ่อก็จะเรียกณชาว่าที่รักและยังบังคับณชาเรียกตัวเองว่าป๊าอีกด้วย
ณชาที่กำลังนั่งจดรายงานของที่จะให้คนงานในร้านเตรียมของไปส่งลูกค้าเบี่ยงตัวกลับมาหาคนขี้อ้อนแสนเจ้าเล่ห์อย่างสอง ก่อนจะย่นจมูกให้อย่างหมั่นไส้
“ก่อนมาที่ร้านก็หอมไปแล้วนี่คะ” คนถูกแย้ง สวมกอดร่างบางไว้จากทางด้านหลัง ซบหน้าลงกับบ่าเล็กอย่างอ้อนเอาใจ
“ก็อยากหอมอีกไม่ได้หรือไงคะคนดีขอผัว” ณชาหน้าแดงซ่าน ตีมือลงบนมือหนาที่โอบเอวไว้
“ป๊าสองพูดจาน่าเกลียดค่ะ เกิดใครมาได้ยิ
