หลังจากที่กลับจากบนเกาะ คุณสิงห์เขาก็ให้อิสระฉันมากขึ้น สามารถไปไหนมาไหนเองได้ แต่ต้องมีคนของเขานั้นติดตามไปด้วย มันดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยล่ะนะ เพราะฉันไม่ต้องถูกขังให้อยู่แต่ในห้อง หรือถูกจำกัดพื้นที่ให้อยู่แต่ในบ้านของเขาที่รอบๆ มันมีแต่ป่า
ตึก!
“ออกรถค่ะ”
“คุณเฌอจะไปที่ไหนครับ?”
“โรงพยาบาลค่ะ แต่...เรื่องนี้เป็นความลับ ห้ามรายงานเจ้านายคุณเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะหนี แล้วพวกคุณก็จะถูกเขาซ้อม”
“ผมจำเป็น...”
“คุณไม่พูด ฉันไม่หนี คุณก็ไม่ถูกลงโทษ ได้ประโยชน์นะคะคิดดีๆ”
“อ่า...ครับ”
อีกอย่างนึงเลยก็คือเวลาฉันจะออกไปข้างนอก คนขับรถจะต้องรายงานเขาตลอดว่าฉันออกไปไหน ทำอะไร ซื้อของนั่นนี่ อิสระที่สบายกายแต่รู้สึกอึดอัดใจแทน แต่มันก็ดีแหละ สำหรับคนที่ไม่มีทางเลือกมากนักสำหรับฉัน มันดีกว่าไม่ได้ออกไปไหนเลย
ไม่นานนักคนขับรถก็พาฉันมาถึงโรงพยาบาล
“แล้วจะให้บอกคุณสิงห์ว่ายังไงครับ?”
