ทุกๆเช้าของทุกวันครอบครัวผมและครอบครัวน้องเชน จะออกมาใส่บาตรตอนเช้าเป็นประจำ ส่วนวันไหนที่เป็นวันพระพวกเราก็จะเดินทางไปทำบุญที่วัดใกล้บ้านไม่เคยขาด แล้วเช้านี้ก็เช่นกัน โดยมีน้องเชนที่อาการเจ็บข้อเท้าดีขึ้น ได้ออกมาใส่บาตรตอนเช้ากับพวกเราด้วยสีหน้าแจ่มใส
"ข้อเท้าเป็นยังไงบ้างลูกเชน"
"ไม่ค่อยเจ็บแล้วครับพ่อ เดี๋ยวผมขออนุญาตหยุดงานสักวันสองวันนะครับพี่เหมย" ความน่ารักและรู้จักความของเขาทำให้พวกเราต่างเอ็นดูน้องชายคนใหม่ของผม
"ไม่ต้องขออนุญาตหรอก พี่เองจะให้เราหยุดอยู่แล้ว ให้หายดีก่อนแล้วค่อยทำงานเนาะ… หลวงตามาแล้ว" ระหว่างที่ผมกำลังอนุญาตน้องชายเพื่อจะให้เขาหยุดงานจะได้พักข้อเท้า ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่หลวงตาพร้อมพระรูปอื่นกำลังเดินจะถึงหน้าบ้านบริเวณที่ทุกคนนั่งรอใส่บาตร
"เอ๊ะ! นั่นเดย์นี่" ผมอุทานด้วยความแปลกใจ เนื่องจากเห็นเด็กหนุ่มลักษณะคล้ายอดีตคนรักของผมเดินตามหลังหลวงพี่รูปหนึ่
