"ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยลูก!" แม่ผมเดินเข้าไปหาน้องเดย์พร้อมกับยื่นมือไปหยิบถุงที่บรรจุอาหารหลายอย่างที่ถูกจัดใส่กล่องอย่างสวยงาม ขณะที่เจ้าตัวยังยืนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
"เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้วลูกเดย์ มาได้เวลาอาหารเย็นพอดีเลยนะ" พอผมเดินเข้าไปสมทบพร้อมกับชวนอีกฝ่ายคุยให้เกิดความผ่อนคลาย ก่อนที่ทุกคนจะเดินตรงไปที่โต๊ะทานอาหารแล้วลงนั่งประจำเก้าอี้ของตัวเอง โดยมีพ่อผมท่านนั่งประจำอยู่ที่หัวโต๊ะ ถัดมาจะเป็นแม่ของผมนั่งทางฝั่งขวามือและยายของน้องเชนนั่งทางซ้ายมือของพ่อ ถัดมาจะเป็นผมและน้องแชมป์นั่งอยู่ตรงข้ามกัน ในลำดับต่อมาจึงเป็นน้องเชนนั่งฟังฝั่งของผมโดยมีน้องเดย์นั่งทางฝั่งคนรักของผม ซึ่งด้านข้างน้องเชนก็มีแม่ของเขานั่งเป็นลำดับสุดท้าย
จากสายตาของพ่อที่พยายามมองทุกคนที่โต๊ะทานอาหาร จู่ๆท่านพูดอะไรบางอย่างขึ้นมา
"ปานลุกมานั่งข้างๆแม่นี้ดีกว่าไหม ตรงนั้นไว้เป็นมุมเด็กๆเขาไป"
"ค่ะพี่
