“ป๊า เมื่อกี้มิ้นดีจะทำร้ายหนูจริงๆนะคะ” มิ้นทำท่ากลัวฉันจนตัวสั่น
“ป๊าบอกให้พอไง...!!” ครั้งนี้ป๊าตะวาดเสียงดังลั่นห้อง แม้แต่ฉันยังตกใจ “ป๊าได้ยินหมดแล้วที่มิ้นกับหนูดีคุยกันเมื่อกี้”
พอได้ยินป๊าพูดแบบนั้นมิ้นก็หน้าซีดเผือดไปเลย คงจะรู้ถึงชะตากรรมของตัวเองแล้วสินะ
ฉันหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาแล้วยกคุยพูด หนูวางสายแล้วนะคะป๊า พูดจบฉันก็แสยะยิ้มให้มิ้น แล้วพูด
“เป็นอะไรไปคะ ตกใจหรอ ?”
“ป๊า ฟะ..ฟังมิ้นอธิบายก่อนนะคะ” (เพี๊ยะ) ป๊าเดินตรงมาตบหน้ามิ้นอย่างแรง
ฉันที่กำลังยืนดูเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่ ยิ้มออกมาอย่างสะใจ สะใจอีหนูดีนิ่งนัก
“คราวนี้ป๊าคงรู้แล้วนะคะว่าใครกันแน่ที่ตอแหล คงเข้าใจแล้วนะคะว่าทำไมที่ผ่านมาทำไมหนูถึงไม่เคยพูดดีกับผู้หญิงคนนี้เลย”
“ป๊า…” มิ้นเรียกป๊าเสียงเศร้า หยดน้ำตาไหลอาบแก้ม
“ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าป๊า!!” ป๊าตะคอกออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “ฉันมันโง่จริงๆ อุ
