สองวันหลังจากนั้น...
ทองกวาวและพ่อหมอสมิงมารวมตัวกับชาวบ้านในหมู่บ้านที่จะเดินทางเข้าเมืองกันโดยใช้เกวียน ใครจะไปก็เตรียมข้าวของมาและมารวมตัวกันที่กลางลานหมู่บ้าน การเดินทางแต่ละครั้งใช้เวลาอยู่เหมือนกัน เนื่องจากหมู่บ้านนี้อยู่ในป่าลึก
ชาวบ้านมารวมตัวกันเยอะพอสมควรแล้ว แต่น่าแปลกที่ไอ้นนท์และลูกสมุนของมันไม่มาด้วย และก็ไม่มีใครพูดถึงมันกันเลย ปกติมันจะต้องมา เรื่องแบบนี้มันไม่เคยพลาดอยู่แล้ว
“ก๊อๆ ไปกันเท่านี้เองรึ?” ทองกวาวโน้มตัวกระซิบถามเพื่อนสนิท
“อือ คงไปกันเท่านี้”
“แล้วลูกตาชุดล่ะ”
“เห็นว่าป่วย ตาชุดพานั่งเกวียนเข้าเมืองไปตั้งหลายวันแล้ว”
“ป่วย?”
“อือ นอนร้องโอดโอยบอกว่าเจ็บท้อง กินยาต้มก็ไม่หาย ตาชุดเลยต้องพาไปโรงหมอในเมือง”
ทองกวาวไม่อยากจะเชื่อคนอย่างไอ้นนท์น่ะหรือจะเป็นอะไรได้ง่ายๆ เขาว่ากันว่าคนชั่วๆ มักตายยาก
“อ้าว แล้วไอ้สองตัวนั่นล่ะ?”
“ไม่ออกบ้านนานละ
