17.15 น.
“คุณจีรมีอะไรให้รักทำอีกมั้ยคะ ถ้าไม่มีรักจะกลับแล้ว”
“เข้ามาหาผมหน่อย”
แสนรักเบ้ปากใส่โทรศัพท์ภายในก่อนจะวางลงบนแท่นวาง นี่เธออุตส่าห์รอให้เลยเวลาเลิกงานมาตั้งสิบห้านาทีแล้ว เขายังจะใช้งานเธออีกอย่างนั้นหรือ ร่างบางลุกจากเก้าอี้ขยับเท้าไปที่ห้องท่านประธาน เคาะประตูไปเพียงครั้งเดียวคนด้านในก็ตอบรับ
“เข้ามา”
จีรรัชญ์รวบปิดแฟ้มพร้อมวางปากกาด้ามหรูไว้บนโต๊ะ ตาคมมองแสนรักที่เดินมาหยุดเท้าตรงหน้า ระหว่างนั้นมือหนาก็เอื้อมไปหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชัก
“คุณจีรมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ของคุณ”
จีรรัชญ์วางถุงยาไว้บนโต๊ะทำงาน แสนรักมองหน้าเขาด้วยความงุนงงก่อนจะเลื่อนสายตามาที่ถุงที่อีกฝ่ายเลื่อนมาให้
“อะไรเหรอคะ”
“อยากรู้ก็เปิดดูสิ”
‘คิดว่าเราอยากรู้มากมั้ง’
แสนรักได้แต่คิดแต่แน่นอนว่าใครจะกล้าพูดออกไปถึงแม้ว่าอยากจะพูดเสียเต็มแก่ก็เถอะ มือเรียวหยิบถุงขึ้นมา เปิดดูด้านในถุงก็เห็นว่ามี
