ไม่นานหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ถึงที่หมาย ซึ่งก็คือไร่ดอกไม้ที่กำลังกลายเป็นดอกไม้สีเพลิงในขณะนี้
พีรวัสจอดรถแล้วรีบวิ่งตรงดิ่งไปยังกลุ่มคนงานที่กำลังช่วยกันควบคุมไฟ ซึ่งส่วนใหญ่ในตอนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนงานที่มีเวรยามเฝ้าไร่ตอนเย็นราวๆ เจ็ดแปดคนเสียเป็นส่วนใหญ่
ศวิตาวิ่งตามเขาไปติดๆ หญิงสาวมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเคร่งขรึม ในใจพะวักพะวนถึงคนที่อยู่ข้างหน้าเธอไม่ได้ ก่อนจะรีบสลัดศีรษะตัวเองเร็วๆ แรงๆ เป็นการไล่ความคิดเหล่านั้นออกไป 'บ้าสิ! เธอจะไปห่วงอีตาพีรวัสทำไม เขาร้ายกับเธอจะตาย!' หญิงสาวได้ต่อตอกย้ำกับตนเองในใจ 'ที่ตามมานี่ก็เพราะเธอเห็นแก่มนุษยธรรมหรอก! เธอจะปล่อยให้คนอื่นตายได้ยังไง'
แต่แล้วจู่ๆ ชายหนุ่มกลับหยุดวิ่งแล้วฉุดมือเธอเอาไว้ ศวิตามองเขาด้วยสายตาเป็นคำถาม ชายหนุ่มจึงสั่งเธอว่า “เธอรออยู่ตรงนี้”
“ฉัน...” หญิงสาวทำท่าจะคัดค้าน ให้เธอรออยู่ตรงนี้มีประโยชน์อะไร สู้ให้เธอได้เข้าไปร
