พีรวัสถึงกับชะงักเท้าที่กำลังก้าวออกจากบ้านเมื่อพบว่าแขกไม่ได้รับเชิญนั้นโผล่มาหาเขาแต่เช้า ซึ่งเป็นแขกที่ทำให้เขาเห็นแล้วถึงกับต้องแอบทำหน้าเมื่อย แต่จะไล่อีกฝ่ายไปตรงๆ ทันทีก็ทำไม่ได้เพราะศาสตราวุธนั้นเป็นเพื่อนสนิทของเขาเอง
“พีท!” ศาสตราวุธเรียกชื่อเขาเสียงดังแล้วปรี่เข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
พีรวัสจ้องมองใบหน้าเพื่อนสนิทนิ่ง ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยราวกับมันเป็นไปตามมารยาทเท่านั้น เพราะเขาชินกับการที่อีกฝ่ายต้องเดินทางไปๆ มาๆ เสียแล้ว
“แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
จริงๆ ต้องบอกว่าเขาชินกับไอ้หมอบ้านี่ที่ชอบโผล่มาหาเขาที่ไร่บ่อยๆ เหมือนพวกไม่มีงานทำนั่นแหละ! มันคิดว่าแค่ที่บ้านเป็นผู้บริจาครายใหญ่ของโรงพยาบาลประจำอำเภอที่มันทำงานอยู่ก็สามารถทำให้มันโดดงานบ่อยๆ ได้หรือไงวะ?!
“เมื่อวานนี้แหละ” ศาสตราวุธตอบ ไม่สนใจน้ำเสียงเนือยๆ ของอีกฝ่ายเพราะเขามีเรื่องด่วนที่ทำให้ต้องถ่อมาหาอีกฝ่าย
