พีรวัสก้าวขึ้นมาบนเรือนใหญ่ด้วยความรู้สึกแปลกใจ...
จริงๆ เขาแปลกใจตั้งแต่เห็นรถของศาสตราวุธเพื่อนสนิทจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว ชายหนุ่มสาวเท้าก้าวยาวๆ ผ่านห้องรับแขก แล้วในขณะที่กำลังเดินเลยตรงดิ่งไปยังห้องนอนของตนเองดังเช่นทุกวัน แต่วันนี้เขากลับได้ยินเสียงหัวเราะใสๆ ปะปนกับเสียงห้าวทุ้มอ่อนโยนของเพื่อนสนิท พีรวัสจึงเปลี่ยนใจแล้วเดินไปยังต้นเสียงทันที ก็พบว่าศวิตากำลังนั่งพูดคุยแล้วหัวเราะกับเพื่อนเขาอย่างมีความสุขสนุกสนาน ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความโกรธที่วูบผ่านเข้ามาในหัวใจ ก่อนจะรีบปัดมันออกไปอย่างรวดเร็ว กระนั้นความขุ่นเคืองก็ยังตกค้างทำให้เขารีบเข้าไปหาทั้งสองคนนั้นทันที
“ครั้งนึงนะคะ ป่านเองก็เคยทำเปิ่นเหมือนกัน ตอนนั้นขึ้นเวรติดๆ กันหลายวัน เลยเผลอ...”
ศวิตาจะเผลออะไรก็ช่างเขาไม่สน แต่ชายหนุ่มรู้แก่ใจดีว่าตนเองจงใจเข้าไปขัดจังหวะของสองคนนั้น
“วุธ” พีรวัสเรียกชื่อเพื่อนสนิทเสียงหนัก แล้
