ตอนนี้แสงฉายอยู่ต่อหน้าคุณศิวาพรรณเรียบร้อยแล้ว หลังจากที่เมื่อค่ำวานนี้ มารดาของศวิตาโทรหาเขาด้วยน้ำเสียงไม่ใคร่แจ่มใสเท่าใดนัก พร้อมกับขอร้องให้เขาเข้ามาหาท่านในเช้าวันนี้จะได้หรือไม่ ชายหนุ่มจึงไม่ปฏิเสธผู้ใหญ่ให้ท่านเสียน้ำใจที่โทรมาหาเขา อีกอย่างท่านก็เป็นเพื่อนสนิทกับมารดาของเขาด้วย แสงฉายจึงมาเยือนบ้านบริรักษ์ตั้งแต่เช้าตามที่นัดหมายกันมา
เมื่อมาถึงท่านก็เชิญเขาไปยังห้องนั่งเล่น ไม่นานท่านก็เล่าเรื่องกลัดกลุ้มให้เขาฟัง
แสงฉายเบิกตากว้าง ก่อนจะทวนคำถามเหมือนกับไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “น้องป่านหายไปเหรอครับคุณน้า”
“จ้ะ” คุณศิวาพรรณพยักหน้ารับด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “น้าก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว และก็...น้าไม่อยากแจ้งความเพราะกลัวว่ามันจะเอิกเกริกเกินไป เลยต้องรบกวนฉายช่วยตามหาน้องให้น้าที”
“แล้วคุณน้าพอจะรู้เบาะแสบ้างไหมครับว่าน้องป่านน่าจะไปที่ไหน”
“จ้ะ...” คุณศิวาพรรณรับคำสั้นๆ ก
