เพียะ!
เสียงฝ่ามือที่ปะทะกับซีกแก้มของพีรวัสดังชัดท่ามกลางความเงียบ ชายหนุ่มสะบัดหน้าไปตามแรงตบจากฝ่ามือเล็กที่ฟาดลงมาอย่างไม่ออมแรงนั่น ไม่นานรอยนิ้วมือก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาทว่าพีรวัสไม่สนใจ ชายหนุ่มไม่ได้ตอบโต้กลับ สิ่งที่ทำได้มีเพียงยืนนิ่งเฉยแล้วยอมรับสายตาประนามที่ศวิตาส่งมาให้เท่านั้น
ศวิตาคล้ายกับจะยังไม่พอใจที่เห็นเขานิ่งเฉย สำหรับเธอนั้นยิ่งเขานิ่งมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกเกลียดเขามากเท่านั้น
ทั้งๆ ที่เขาหายหน้าไปเป็นเดือนสองเดือน เธอกำลังจะทำใจได้อยู่แล้ว แต่ทำไม...ทำไมเขาถึงโผล่มาที่นี่ได้! แล้วเขาบอกอะไรพี่ฉายไปแล้วบ้างพี่ฉายถึงได้หนีไปจากงานหมั้นเช่นนี้
นี่เป็นแผนการของเขาอีกใช่ไหม?! หญิงสาวคิดอย่างเดือดดาลพลางจ้องมองเขาตรงๆ ด้วยสีหน้าดุดัน มือเล็กฟาดลงบนอกแกร่งของเขาสองสามทีด้วยความรู้สึกแค้นเคือง ก่อนจะถามเสียงกราดเกรี้ยว
“ทำไมนายต้องตามจองล้างจองผลาญฉันด้วย!”
“ฉั
