ก๊อกๆๆ
“คุณป่านคะ คุณป่าน!”
เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงร้อนรนกระวนกระวายนั้นทำให้หญิงสาวที่กำลังหลับสนิทงัวเงียตื่นขึ้นในที่สุด
แรกเริ่มเธอคิดว่าเสียงเรียกอาจเป็นความฝัน แต่เมื่อลืมตาตื่นเต็มตาก็ได้ยินเสียงเรียกเธอยังคงดังอยู่ หญิงสาวจึงรีบเดินไปเปิดประตูเพื่อออกไปหาผู้ที่มาร้องเรียกเธอในยามเช้าเช่นนี้
เปิดประตูออกกว้างก็พบว่าคนที่เรียกเธอเป็นผู้ที่ควบตำแหน่งแม่บ้านประจำเรือนใหญ่และแม่ครัว
“คะ...ค่ะป้าเอี่ยม”
“คุณป่านช่วยไปดูพ่อเลี้ยงทีค่ะ” นางเอี่ยมบอกหญิงสาวด้วยสีหน้ากระวนกระวาย
ศวิตาเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าขึ้น ถามผู้สูงวัยกว่าด้วยน้ำเสียงติดจะเนือยๆ เพราะนอนไม่เต็มอิ่ม
“พ่อเลี้ยงของป้าเป็นอะไร”
“ไม่ทราบค่ะ” นางเอี่ยมตอบอย่างรวดเร็ว “ป้าเห็นพ่อเลี้ยงตื่นสายกว่าปกติ ไม่ลงมาเสียที เลยลองไปเคาะเรียกดู แค่เคาะเท่าไหร่ก็ไม่เห็นมาเปิดประตูให้ป้าเลย ป้าเลยเป็นห่วง
