คุณแม่มือใหม่ที่อารมณ์อ่อนไหวง่ายยังร้องไห้ไม่หยุด โดยที่มีธีร์ทัพคอยโอบกอดปลอบประโลมอยู่ไม่ห่าง
คนตัวเล็กกลับมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง บอกความรู้สึกไม่ถูกเลยว่าดีใจแค่ไหนที่เขาได้เธอกลับคืน
“ตาบวมหมดแล้ว” ธีร์ทัพเอ่ยเสียงค่อย พลางเช็ดน้ำตาที่เปียกชื้นบนแก้มขาวออกให้
ทีแรกเขาแค่ขับรถออกไปเพราะความน้อยใจ ก่อนจะวกรถกลับไปหาเธออีกครั้ง แต่ด้วยความที่เหม่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถตกข้างทางจนพุ่งชนเข้ากับต้นไม้เสียแล้ว
“ทำไมคุณถึงดื้อแบบนี้คะ คุณน่าจะอยู่ดูอาการที่โรงพยาบาลสักคืนสิ” เธอว่าพลางตีอกเขาไปทีนึง หลังมือก็ปาดน้ำตาบนใบหน้าไปพลาง
“ฉันไม่เจ็บตรงไหนแล้ว แต่เจ็บที่ใจมากกว่า” ธีร์ทัพเรียกคะแนนสงสารทันทีที่สบโอกาส
เขาชี้ไปที่อกข้างซ้าย ก่อนจะทำหน้ามุ่ยด้วยความน้อยใจ จนแพรวาเผลอหลุดยิ้มบาง ๆ พร้อมกับสะอื้นไห้ในคราวเดียวกัน
“ฉันแค่น้อยใจที่เธอเอาแต่เอ่ยปากไล่กัน”
