“เธอ.. ให้ฉันนอนด้วยใช่มั้ย”
ชายหนุ่มร่างสูงกลายเป็นเด็กสามขวบทันที ด้วยการที่แบกหมอนไว้แนบอก ยืนรอเจ้าของห้องอนุญาตก่อนถึงจะเข้าไปได้
แพรวากอดอกอย่างพิจารณา ก่อนจะหลุดขำพรืดออกมา แล้วเบี่ยงตัวหลบเชิงให้เขาเข้ามาได้
ธีร์ทัพเดินตามหลังเข้าไปในห้องนอน เขาเข้าไปประคองแพรวาให้เดินลงมานั่งข้างเตียง เพราะท้องหญิงสาวเริ่มใหญ่จนเดินอุ้ยอ้ายแล้ว
“คุณนี่ร้ายนะคะ กลับไปหอบกระเป๋ามาอยู่ที่นี่เลยเหรอ” แพรวาว่าพลางหลุบตามองธีร์ทัพที่ก้มใบหน้ามาแนบข้างท้องตัวเอง
“ฉันพร้อมจะยัดเยียดตัวเองให้เธอเสมอนั่นแหละ” จอมวางแผนระบายยิ้มกว้าง ก่อนจะลูบไล้หน้าท้องแพรวาไปมาเพราะกลัวลูกออกมาจะไม่รักตัวเอง
“ขอโทษนะคะที่วันนั้นปล่อยคุณให้นั่งตากยุงตั้งนาน”
คนที่รู้สึกผิดเริ่มระบายความในใจออกมา หลังเห็นว่าธีร์ทัพยังคงยิ้มได้ ทั้งที่ถูกเธอเมินเฉยใส่ก่อนหน้านี้ มิหนำซ้ำยังทิ้งให้เขาตากยุงทั้งคืนอีกต่างหาก
“แล้วก็ขอโท
