หลังกลับเข้ามาในห้อง ธีร์ทัพก็มุดเข้าไปใต้ผ้าห่มเพื่อสวมกอดแพรวาจากทางด้านหลัง ถึงแม้ว่าคนถูกกอดจะดูไม่ค่อยเต็มใจก็ตาม
แพรวาจับมือธีร์ทัพที่พาดเอวออก ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายงอนปึ่งไปแล้วเรียบร้อย ต่อให้ไม่พูดอะไรแต่ภาษากายของเจ้าตัวชัดเจน
“น้องลินเขาเซมานั่งบนตักจริง ๆ นะไม่ได้โกหก” เสียงทุ้มต่ำกรอกอยู่ข้างใบหู
“ฉันเชื่อคุณค่ะ”
“ถ้าเชื่อก็หันหน้ามาคุยกันหน่อยได้มั้ย”
เนิ่นนานหลายวินาทีที่ทั้งคู่ตกอยู่ในความเงียบ ก่อนแพรวาจะค่อย ๆ พลิกตัวหันมาประจันหน้ากับธีร์ทัพ
ดวงตาคู่สวยช้อนสายตามองเขา ในแววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ยากจะอ่านใจเธอออก มิหนำซ้ำการที่เธอไม่พูดอะไรยิ่งทำให้ธีร์ทัพคิดเตลิดไกลเข้าไปใหญ่
“เธอเชื่อใจฉันได้นะแพรวา”
พูดจบธีร์ทัพก็จับมือบางมาทาบไว้บนอก พลางจูบซับบนหลังมือ ก่อนจับมาแนบไว้ข้างแก้มอย่างออดอ้อน
แพรวาที่เอาแต่นอนมองเขากะพริบตาพร้อมพยักหน้ารับคำ เธอ
