ประโยคคำถามที่ทำให้บทสนทนานิ่งเงียบไป ทำเอาแพรวาชักสีหน้าไปต่อไม่ถูก ได้แต่หลุบตามองข้าวต้มตรงหน้าโดยไร้ซึ่งคำตอบจากปาก
เธอไม่รู้เลย..
หากวันนั้นไม่หย่ากัน วันนี้ของพวกเขาจะหวานชื่นหรือขมขื่นกันแน่ ทว่าแพรวาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าการหย่าคือทางออกที่ดีระหว่างทั้งคู่แล้ว
เขาจะได้ขึ้นเป็นประธานบริหารเต็มตัว ส่วนเธอจะได้ชีวิตของตัวเองคืนมา
ต่างคนต่างก็มีทางเดินของตัวเอง..
“ช่างมันเถอะ อย่าใส่ใจเลย” ธีร์ทัพว่าพลางโบ้ยมือให้เธอเลิกคิดมาก แต่สถานการณ์มันกลับน่าอึดอัดมากกว่าเดิม
แพรวาขยับสายตามองใบหน้าคมคายที่ฉายชัดถึงความเจ็บปวด ฉับพลันหัวใจของเธอก็เจ็บปวดไปกับเขาไม่ต่างกัน
“ฉันอยากให้คุณลืมเรื่องของเรา..” สุ้มเสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้น หลังนิ่งเงียบไปหนึ่งอึดใจ
“ว่าไงนะ” ธีร์ทัพขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันแน่น
“ฉันอยากให้คุณลืมเรื่องของเราค่ะ” แพรวาพูดย้ำอีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบสายตากับคู่สนทนา
ใน
