“เดี๋ยวก่อน”
คนปากไวก้มหน้าลงอย่างนึกพลาด เพราะเขาไม่น่าเรียกเธอเอาไว้เลย
“คะ” เสียงหวานขานรับ พลางหมุนตัวกลับมาประจันหน้ากับเขาอีกครั้ง
“ไปดื่มด้วยกันหน่อยมั้ย”
“ไว้วันหลังดีกว่านะคะ”
“ถ้าคุยเรื่องธุรกิจล่ะ”
“เอาไว้วันอื่นดีกว่าค่ะ วันนี้คงไม่เหมาะ”
หลังจากพูดจบความเงียบก็เข้ามาแทนที่ระหว่างทั้งคู่ แพรวาที่อยากร้องไห้เต็มที แสร้งเบือนหน้าหนีมองไปรอบบริเวณลานจอดรถแทน
“เธอทนได้ใช่มั้ย” ธีร์ทัพพูดขึ้น ทำให้อีกฝ่ายหันกลับมามองหน้าเขาอีกครั้ง
“ทนอะไรคะ”
“ถ้าฉันเป็นของคนอื่น..”
ปลายประโยคที่เอ่ยอย่างแผ่วเบา กำลังบ่งบอกถึงตัวผู้พูดว่าเขากำลังอ่อนแรง หมดหนทางที่จะฉุดรั้งความสัมพันธ์ที่จบลงไปแล้วให้กลับมาเหมือนก่อน
เจ้าของใบหน้าสวยขยับสายตาขึ้นสบมอง ก่อนจะตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ใช่ค่ะ ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว ไม่มีพันธะอะไรให้เกี่ยวข้องกันอีก”
“แปลว่าทนได้สินะ”
ทนไม่ไหวก็ต้องทนให้ไ
