ถึงจะร่านแต่ก็รัก

ตอนที่ 1 ในปัจจุบันมีคู่รักหลายคู่ที่พยายามจะมีลูกแต่ก็อาจไม่เป็นไปอย่างที่ตั้งใจ และหนึ่งในวิธีที่จะช่วยให้คู่รักเหล่านั้นสมหวังและได้มีลูกอย่างที่ตั้งใจในราคาที่ประหยัดกว่าการทำกิฟต์นั้นก็คือ การฉีดเชื้ออสุจิเข้าสู่โพรงมดลูกหรือเรียกง่าย ๆ ว่าการผสมเทียมนั่นเอง ซึ่งเป็นวิธีที่นิยมในการนำมาใช้การรักษาภาวะมีบุตรยากในเบื้องต้นได้ และก็ยังมีความใกล้เคียงกับวิธีการตั้งครรภ์ตามธรรมชาติและให้ผลค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจ ภควดีแต่งงานกับอติรุจผู้เป็นสามีมาเกือบจะครบสามปีแล้ว แต่เร็ว ๆ นี้ผู้เป็นสามีก็เกิดอยากจะมีลูกกับภรรยาขึ้นมา ก็เลยทำให้ตัวสามีนั้นกลุ้มใจเป็นอย่างมาก สาเหตุก็มาจากเรื่องที่มารดาของอติรุจนั้นบอกเขาว่าจะยกมรดกให้ลูก ๆ ที่แต่งงานแล้วมีบุตรเท่านั้น ในอดีตมารดาของอติรุจเธอได้แต่งงานใหม่กับชาวต่างชาติและก็ร่ำรวยมากมายจนเธอและสามีใหม่มีมรดกทรัพย์สินมากมาย คุณพจมานมารดาของอติรุจได้ให้สัญญาว่าถ้าอติรุจบุตรชายของเธอมีลูกเมื่อไหร่ เธอจะแบ่งทรัพย์สินให้เขาส่วนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้อติรุจก็ลำบากมากเพราะยั้งต้องผ่อนทั้งบ้านและรถ เขาจึงอยากได้มรดกของมารดามาช่วยแบ่งเบาภาระหนี้สิน อติรุจจึงได้ปรึกษาเรื่องนี้กับภควดีภรรยาสาวของตนเอง “วดี...เพื่อนพี่แนะนำโรงพยาบาลแล้วก็บอกชื่อหมอมาแล้วนะ” “แล้วเพื่อนพี่ว่าไงบ้างคะ เค้าทำแล้วติดลูกมั้ย” “ติดได้สองเดือนแล้ว กำลังจะไปอัลตร้าซาวด์ดูเพศวันนี้แหละ” “วดีอยากรู้เหตุผลของคุณแม่ค่ะ ว่าทำไมเราต้องมีลูกก่อน ท่านถึงจะแบ่งทรัพย์สินให้” “เฮ่อ!!! สงสัยแกคงเห็นหลานมั้ง..” “แม่พี่นี่ก็เล่นใหญ่เนาะ ทำเป็นเหมือนละครหลังข่าวไปได้” “แกคงเห็นว่าน้องสาวของพี่มีลูกแล้วมั่ง” อติรุจมีน้องคนละพ่อ เธอได้ทรัพย์สินมรดกจากมารดาไปแล้วจากการที่เธอคลอดลูกแฝดเพราะทำกิฟต์ และอติรุจจึงอยากใช้วิธีนี้บ้าง ที่ผ่านมาภควดีคิดว่าสาเหตุที่เธอไม่มีลูกก็เพราะอติรุจไม่ค่อยทำการบ้านเลยต่างหากและหลัง ๆ มานี้เขาก็แทบจะไม่แตะต้องเธอเลยด้วยซ้ำ เธอจึงอยากให้เขาลองใช้วิธีธรรมชาติดูก่อน แต่อติรุจผู้เป็นสามีก็ไม่ยอม และอ้างว่ามันเสียเวลา โดยเขาบอกภควดีว่าอยากเอามรดกที่ได้นั้นมาใช้หนี้ให้มันจบ ๆ ไป “แล้วพี่คิดเหรอ ว่าถ้าพี่มีลูกแล้ว พี่จะได้ทรัพย์สินพอ ๆ กับน้องสาวของพี่น่ะ” ภควดีถามเพราะเห็นว่าอติรุจนั้นเป็นแค่ลูกติดเท่านั้น แถมยังอยู่กับฝ่ายบิดามาตั้งแต่เด็กอีกต่างหาก และก่อนหน้านี้อติรุจก็เพิ่งจะตามหามารเจอ “ก็คงไม่หรอกมั่ง เพราะพี่ไม่เคยอยู่กับแม่เลย ที่แม่จะให้ก็คงอยากให้พี่อยู่สบายมากกว่านี้” “คือยังไงพี่ก็ต้องมีลูกให้ได้ใช่มั้ย” วดีถามอย่างเหลืออด “ใช่” “งั้นพี่ก็ควรทำการบ้านบ้างนะคะ ถ้าทำแล้วมันไม่ได้ผลพี่ก็ไปตรวจสเปริ์มของพี่ซะ เพราะวดีเพิ่งจะอายุย่าง 25 ปีเอง ปัญหามีลูกยากมันคงไม่ได้เกิดจากวดีหรอก" ภรรยาสาวบอกอย่างเหลืออด เพราะหลัง ๆ มานี้สามีไม่เคยเหลียวแลเธอเลยสักนิด แล้วจู่ ๆ จะมาอ้างว่าอยากมีลูกแล้วให้เธอต้องเป็นฝ่ายไปทำกิฟต์หรือวิธีอื่น ๆ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน! “คือพี่ใจร้อนน่ะ แล้วก็อยากให้วดีไปตรวจพร้อมกันกับพี่เลยจะได้จบในคราเดียว เผื่อหมอเค้าจะได้แนะนำว่าเราควรทำอย่างไร ไปเถอะนะ” ผู้เป็นสามีอ้อนวอน ภรรยาถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเพื่อตัดรำคาญ “ก็ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่วันนี้นะคะ เพราะวดีมีสอน” “พรุ่งนี้วดีลาสักครึ่งวันได้มั้ยละ เดี๋ยวพี่คุยกับไอ้พลมันให้” อติรุจนั้นเป็นเพื่อนกับหัวหน้างานของภควดีซึ่งเจตพลก็คือผู้อำนวยการโรงเรียนที่เขาเคยฝากภรรยาไปทำงานสอนพิเศษภาษาจีนที่โรงเรียนแห่งนี้