เปิดตัว ซีอีโอคนใหม่

1664 คำ

ตอนที่ 6 วันนี้ปุณณภพเดินทางมาถึงที่ทำงานแต่เช้า แต่ก็ยังสายกว่าผู้เป็นบิดาอยู่เล็กน้อย เขาเร่งฝีเท้าไปยังห้องประชุม แต่กลับพบว่าประตูห้องยังคงปิดสนิท บรรยากาศเงียบสงัดผิดปกติ ปุณณภพมองซ้ายมองขวา ก่อนจะเห็นลลิตา เลขาฯ สาวสวยเดินออกมาจากห้องทำงานของบิดา เขากำลังจะเดินเข้าไปเพื่อสอบถามเธอ แต่ว่าเลขาฯ สาวก็เอ่ยขึ้นเสียก่อน “คุณภพ!! ท่านประธานกำลังรออยู่ในห้องค่ะ” เสียงหวานของลลิตาดังขึ้น ทำให้ปุณณภพหันไปมองเธอด้วยความสงสัย “คุณพ่อรอผมอยู่เหรอ” ปุณณภพถามด้วยความไม่แน่ใจ “ใช่ค่ะ ท่านประธานรอคุณภพอยู่ที่ห้องทำงานค่ะ” ลลิตาตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ปุณณภพพยักหน้ารับทราบ ก่อนจะรีบเดินตรงไปยังห้องทำงานของบิดา ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและกังวลปนเปกัน เมื่อมาถึงหน้าห้องทำงาน ปุณณภพเคาะประตูเบาๆ แม้จะสนิทกับผู้เป็นบิดาแค่ไหน แต่เขาก็ยึดถือระเบียบและมารยาทในที่ทำงานมาโดยตลอด ปุณณภพยืนรอเสียงตอบรับจากภายใน ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ภายในห้องทำงานของท่านประธานใหญ่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรากว้างขวาง แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านกระจกบานใหญ่ เผยให้เห็นทิวทัศน์ของเมืองเบื้องล่าง พื้นห้องปูด้วยหินอ่อนสะท้อนแสงไฟระยิบระยับจากโคมไฟระย้าคริสตัลที่ห้อยระย้าอยู่กลางห้อง โต๊ะทำงานหินอ่อนขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง บนโต๊ะมีเอกสารวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ตรงหน้ามีแก้วกาแฟทรงสวยวางอยู่ บนผนังห้องมีภาพวาดสีน้ำมันขนาดใหญ่ มีเก้าอี้หนังสีน้ำตาลเข้มสองตัววางอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงาน บรรยากาศในห้องทำงานเงียบสงบและเป็นส่วนตัว บนเก้าอี้หนังสีน้ำตาลตัวหนึ่งมีชายวัยกลางคนนั่งอยู่ เขาสวมสูทสีดำกำลังนั่งคุยกับผู้เป็นบิดาของเขาอย่างออกรส ก่อนจะหันหลังมามองปุณณภพที่กำลังก้าวเข้ามา “สวัสดีครับคุณลุง!!!” ปุณณภพทักทายชายสูงวัยคนนั้นด้วยความเคารพ “สวัสดี โอ้!!..นี่เพิ่งกลับมาจากเมืองนอกใช่มั้ย” คุณชลธีร์ตอบรับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “นั่งสิเจ้าภพ” คุณรังสิมันต์รีบบอกบุตรชายที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ ปุณณภพเดินไปนั่งลงข้าง ๆ คุณชลธีร์ ตรงหน้าบิดาของเขา คุณธีร์มองชายหนุ่มด้วยสายตาที่เป็นมิตร “เผลอแป๊บๆ ลูกชายโตเร็วเหมือนกันนะครับคุณเอก” คุณธีร์เอ่ยขึ้นและหันหน้าไปทางผู้เป็นบิดาของเขา “ลุงดีใจนะที่คุณภพตัดสินใจมาทำงานกับบริษัทคุณพ่อ ไม่หลงระเริงอยู่เมืองนอกเหมือนลูกผู้บริหารคนอื่น ๆ เค้า” ปุณณภพรู้สึกอบอุ่นใจกับคำพูดของชลธีร์ “ผมได้วางตัวเจ้าภพไว้ตั้งแต่ให้ไปเรียนที่นู่นแล้วครับคุณธีร์” รังสิมันต์กล่าว “ยังไงก็อย่าทำให้คุณพ่อผิดหวังนะครับ คุณภพ” คุณชลธีร์หันมาบอกกับปุณณภพ “ผมจะไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังแน่นอนครับ คุณลุง” ปุณณภพตอบ ชลธีร์ยิ้มให้ก่อนจะพูดต่อไป “ลุงเห็นความตั้งใจของคุณภพแบบนี้ก็อุ่นใจ” “มีอะไรก็ตักเตือนเจ้าภพมันได้เลยนะครับคุณธีร์ ไม่ต้องเกรงใจผม” คุณรังสิมันต์รีบบอก “เด็กสมัยนี้ไม่ต้องห่วงเค้าหรอกครับ ยิ่งคุณภพที่จบมาหมาดๆ มีความสามารถและความตั้งใจดีอย่างนี้ ผมเชื่อว่าคุณภพจะเป็นกำลังสำคัญให้กับบริษัทของเราได้ครับคุณเอก” ชลธีร์กล่าว ปุณณภพรู้สึกซาบซึ้งใจกับคำพูดของชลธีร์ เขาตั้งใจว่าจะทำงานให้เต็มที่ เพื่อไม่ให้บิดาผิดหวัง “ขอบคุณครับคุณลุง” ปุณณภพกล่าวด้วยความซาบซึ้ง “เอ่อ..งั้นลุงไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่ห้องประชุมล่ะ” ชลธีร์ลุกขึ้นแล้วตบไหล่ปุณณภพเบาๆ ปุณณภพรู้สึกตื่นเต้นกับอนาคตที่รออยู่ เขาตั้งใจว่าจะทำงานอย่างหนัก เพื่อบรรลุเป้าหมายของบริษัท และทำให้บิดาภูมิใจ “วันนี้พ่อจะเปิดตัวแก ในตำแหน่งซีอีโอคนใหม่ของบริษัท แกพร้อมมั้ย” รังสิมันต์รีรบบอกบุตรชายก่อนจะยิ้มขึ้นทึ่มุมปาก “พร้อมครับคุณพ่อ แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีแค่ไหน” ปุณณภพตอบ เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่ก็มีความมุ่งมั่นที่จะพิสูจน์ตัวเอง “ดีมาก” เขามองบุตรชายด้วยความชื่นชม “เอ่อ..คุณพ่อครับแล้วเรื่องโครงการที่คุณพ่อจะให้ คนมาช่วยผม คุณพ่อมีใครหรือยังครับ” ปุณณภพถามด้วยความสงสัย “มีสิ ก็ลูกของคุณลุงชลธีร์คนเมื่อกี้ยังไงล่ะ” คุณรังสิมันต์ตอบและพลางยิ้มกว้างให้บุตรชายราวกับกำลังประกาศข่าวดี สิ้นเสียงคุณรังสิมันต์ก็เดินนำหน้าบุตรชายออกจากห้องทำงาน ก่อนเปิดเข้าไปคุณรังสิมันต์ก็หันมาโอบไหล่ลูกชายเพื่อเป็นการสร้างขวัญและกำลังใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อเชื่อมั่นในตัวแก” คุณรังสิมันต์ตบไหล่บุตรชายเบาๆ ก่อนจะพาปุณณภพเดินเข้าไปในห้องประชุม เขาพบว่าทุกคนกำลังนั่งรอเขาอยู่ บรรยากาศในห้องประชุมเงียบสงัด ราวกับห้องสมุด “วันนี้จะเป็นวันแรกที่แกได้แสดงศักยภาพให้ทุกคนเห็น” เขาแอบกระซิบลูกชายที่นั่งลงข้าง ๆ ปุณณภพพยักหน้าอย่างมั่นใจ ก่อนจะนั่งลงตามบิดา ภายในห้องประชุมเต็มไปด้วยผู้บริหารและพนักงานระดับสูงของบริษัท ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขา ทำให้ปุณณภพรู้สึกประหม่าเล็กน้อย คุณรังสิมันต์ประธานใหญ่นั่งหัวโต๊ะ เมื่อทุกคนเข้ามาพร้อมแล้วเขาจึงกล่าวเปิดการประชุม “วันนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่จะแจ้งให้ทุกท่านทราบ ผมขอแนะนำซีอีโอคนใหม่ของบริษัทของเรา คุณปุณณภพ อดิศวร” ปุณณภพรีบลุกขึ้นและโค้งศีรษะเล็กน้อยให้ผู้บริหารทุกคนได้เห็น ทันใดนั้นหญิงสาวคนหนึ่งในห้องประชุมเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ “นาย!!!...” ปุณณภพเหลือบไปเห็นร่างบางของใครบางคน ที่นั่งอยู่ติดกับคุณชลธีร์ เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ ราวกับกำลังพยายามถอดรหัสลับ หรือไม่ก็กำลังสงสัยว่าเขาเป็นมนุษย์ต่างดาวที่ปลอมตัวมา เสียงปรบมือดังกระหึ่มในห้องประชุม ราวกับเสียงพายุฝน ปุณณภพกล่าวขอบคุณบอร์ดบริหารทุกคนที่ให้การต้อนรับเขาเป็นอย่างดี ก่อนจะเอ่ยให้คำมั่นสัญญาว่า ตัวเขาจะทำงานอย่างเต็มที่เพื่อพัฒนาบริษัทให้เติบโตยิ่ง ๆ ขึ้นไป ราวกับกล่าวสุนทรพจน์ ปุณณภพสังเกตเห็นประกายความสงสัยในดวงตาคู่สวยของเธอ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกจับได้ว่าแอบกินขนมในห้องเรียน แต่แทนที่จะรู้สึกผิด แต่เขากลับรู้สึกสนุกขึ้นมาเสียอย่างนั้น มธุสรกวาดสายตามองปุณณภพที่กำลังยืนแนะนำตัวในห้องประชุมด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย ชายหนุ่มในชุดสูทสีเทาเข้มตัดเย็บอย่างดี ผมเผ้าที่ถูกตัดสั้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่ไร้หนวดเครา ทำให้เขาดูสะอาดสะอ้านและดูดีกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด มธุสรยอมรับว่าเธอแอบชื่นชมในใจ ชายหนุ่มคนนี้ช่างแตกต่างจากชายหนุ่มมาดกวนที่เธอเจอเมื่อวานราวฟ้ากับดิน และแน่นอนยังไงเขาก็ต้องเป็นคน ๆ เดียวกันอยู่วันยังค่ำ ปุณณภพตัดสินใจส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับไปให้เธอ ราวกับกำลังบอกว่า ผมเนี่ยแหละคนที่มีเรื่องกับคุณเมื่อวานนี้! มธุสรเบิกตากว้างเล็กน้อย ราวกับกำลังตกใจที่เห็นกระรอกพูดได้ เธอกระแอมเล็กน้อย ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น ราวกับกำลังพยายามทำเป็นไม่สนใจเขา ปุณณภพหัวเราะในใจ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเล่นเกมแมวจับหนู และเขาก็เป็นแมวที่มั่นใจว่าจะจับหนูได้แน่นอน ปุณณภพรู้ว่ามธุสรไม่ชอบและเธอก็กำลังพยายามที่จะไม่สนใจเขา แต่เขากำลังทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วน และในที่ประชุมบิดาของเขาก็ได้ระบุอย่างชัดเจนว่า เขากับมธุสรจะต้องร่วมงานกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปุณณภพรู้สึกสนุกกับเกมนี้ เขาชอบที่จะเห็นมธุสรทำตัวไม่ถูก เขาชอบที่จะเห็นเธอพยายามที่จะควบคุมตัวเอง แต่ก็ทำไม่ได้ สิ่งที่ทำให้มธุสรตกใจยิ่งกว่าคือการที่เธอรู้ว่าปุณณภพเป็นลูกชายของคุณรังสิมันต์ ประธานบริษัทที่เธอทำงานอยู่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าชายหนุ่มที่เธอขับรถชนเมื่อวานจะกลายเป็นลูกชายของเจ้านายเธอไปได้ ‘นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน เป็นไม่ได้’ มธุสรคิดในใจ เธอรู้สึกสับสนและงุนงง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับเธอแบบนี้ มธุสรจ้องมองปุณณภพด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกประหลาดใจกับความสามารถในการพูดของเขา เขาพูดจาฉะฉานและมีเสน่ห์ดึงดูดใจผู้ฟัง มธุสรยอมรับว่าเธอเริ่มรู้สึกสนใจชายหนุ่มคนนี้มาก ซึ่งเมื่อวานเธอก็ดูถูกเขาไว้เยอะ เสียงปรบมือดังสนั่นหวั่นไหวอีกครั้ง เมื่อปุณณภพกล่าวจบและเอ่ยขอบคุณผู้บริหารทุกคนที่ให้โอกาสเขา ก่อนจะนั่งลงด้วยท่าทางสง่างาม แววตาคมกริบฉายแววความมุ่งมั่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more