หาญกล้ายืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินขณะรอบิดาเข้ารับการรักษา ร่างสูงนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้เขาลุกขึ้นเดินไปมาบริเวณด้านหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“น้องอยู่ที่นี่ด้วยใช่ไหมหาญ ม๊าอยากไปหาน้อง”
คุณหญิงเลอโฉมที่ทั้งเป็นห่วงสามีและลูกสาวต้องเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสลด เธอพยายามทำจิตใจให้เข้มแข็งมากที่สุดเพราะหากเป็นอะไรไปอีกคนลูกชายตรงหน้าต้องพลอยลำบากเพิ่มขึ้นไปอีก
“อยู่ที่นี่ครับ”
“พาแม่ไปหาน้องหน่อยได้ไหมลูก”
“ตอนนี้ยังไม่ได้ครับม๊า”
เนื่องจากห้องพักฟื้นของน้ำเหนือถูกหมอและพยาบาลสั่งห้ามญาติเข้าเยี่ยมเป็นกรณีพิเศษ เหตุผลคงหนีไม่พ้นเรื่องที่เขาและไอ้เพื่อนตัวดีทะเลาะวิวาทจนเกิดเสียงดังรบกวนคนไข้ห้องอื่นๆ
“ม๊าเป็นห่วงน้อง”
“น้องปลอดภัยแล้วครับ”
หาญกล้าทรุดนั่งลงข้างๆ มารดาพร้อมยกแขนโอบไหล่บอบบางเพื่อปลอบประโลม เป็นจังหวะเดียวกันที่หมอประจำตัวเปิดประตูออกมา
“อาการของท่านเจ้าสัวไม่มีอะไรน่าเป็
