บทที่17/2 เรียกว่าตามง้อได้ไหม

1148 คำ

. @คอนโดใบเฟิร์น ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ปึก! "ลูกพีชอยู่ที่นี่ใช่ไหม" ทันทีที่เจ้าของห้องอย่างใบเฟิร์นเปิดประตูปรากฏตัวต่อหน้า นัยน์ตาเรียบนิ่งของนักรบก็จับจ้องไปที่ใบหน้าของใบเฟิร์นพร้อมเอ่ยถามน้ำเสียงติดร้อนรนทันที ถึงแม้ว่าในใจอยากจะใจเย็นกว่านี้แต่ให้ตายเถอะเขาระงับอารมณ์ร้อนรนในตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ เขาก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมตอนนี้ถึงได้เป็นแบบนี้ แต่หลังจากที่ปากเสียใส่ลูกพีชไปเมื่อเช้า กลับคอนโดไปร่างกายก็อยู่ไม่ค่อยสุขสักเท่าไหร่ อยากให้ถึงเวลาไปรับลูกพีชไวๆ แล้วพูดขอโทษที่ปากเสียไปแบบนั้น แต่แม่งพอโทรไปไม่ติดข้อความก็ไม่ตอบ ก็ยิ่งทำให้เขากระสับกระส่ายมากขึ้นกว่าเดิม ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทั้งหมดนี้มันเกี่ยวกับอะไร แต่ตอนนี้ขอเห็นหน้ายัยคนบล็อกเบอร์ก่อนเถอะว่ะ "อืม นั่งดูทีวีอยู่อะ" ปากตอบอีกฝ่ายแต่สายตาแอบชำเลืองมองจับผิดสีหน้าที่เรียบนิ่งแต่แอบแฝงความร้อนรนในแววตาคู่นั้นอย่างปิดไม่มิดของ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม