"อื้ิออ~" เสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มือถือที่ส่งเสียงเตือนส่งผลให้ร่างเล็กบนเตียงบิดกายอย่างเชื่องช้า
ความยากลำบากในการขยับตัวส่งผลให้คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ก่อนจะพบว่า ท่อนแขนแกร่งวางพาดอยู่บนเอวคอดกิ่ว ใบหน้าคมคายซุกอยู่กับซอกคอของเธอ ระดับความใกล้ชิดส่งผลให้หญิงสาวสัมผัสกลิ่นหอมของลมหายใจของอีกคนได้อย่างชัดเจน
ขนตางอนยาวขยับเบาๆ ปากอิ่มเม้มเข้าหากันก่อนที่นิ้วสวยจะเกลี่ยเบาๆ ที่แก้มสาก ลากลงมาจนถึงปลายคาง
เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวานนี้ เขาไม่ได้ให้คำตอบเธอ ว่าเขายินยอมให้เธอไปหรือเปล่า และเธอเองก็ไม่ได้คิดที่จะรอคอยเอาคำตอบ ซ้ำยังไม่ได้บอกเขาด้วยซ้ำว่าเธอจะออกเดินทางเช้านี้
ภายในใจของเธอไม่ได้อยากไปจากที่นี่ ไม่ได้อยากอยู่ห่างจากผู้ชายคนนี้ แต่บางครั้ง เธอก็ต้องการไปอยู่ใกล้ๆ คนที่เธอรัก และเขาก็รักเธอมาก ซึ่งคนคนนั้น มีเพียงพี่ชายของเธอนั่นคือเฮียซานย์
การไปอยู่ในที่ที่ทำให้สบายใจ มัน
