อัศวราช
"เกิดอะไรขึ้นเหรอเฮีย" ภูพิงค์คือเจ้าของคำถาม แม้ที่ผ่านมาคนอย่างไอ้แสบจะติดนิสัยขี้เล่น แต่พอเห็นพี่ชายในมุมมองที่แตกต่างออกไปจากเดิม เขาก็พร้อมที่จะทำตัวให้มีสาระ
ภูมิรพีเดินตามมาเงียบๆ เขาเองก็กำลังรอคอยคำตอบที่น้องเล็กสุดของบ้านเพิ่งจะถามออกไปเช่นกัน
"เรื่องที่ขอพอได้ไหมเฮีย" ภพนิพิฐไม่ได้ตอบคำถามในทันที แต่เลือกที่จะถามในสิ่งที่เขาขอก่อน
"ได้ดิ เดี๋ยวกูเข้าไปดูแลบริษัทช่วยไอ้ภูอีกแรง เอาจริงๆ นะ มึงไม่ต้องสนใจเรื่องงานก็ยังได้ ลูกค้าเดิมที่เรามีก็มากพอ เราไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอะไรมากมายด้วยซ้ำ สิ่งที่เราควรโฟกัสคือความสุขนะภพ"
"ภูเห็นด้วยครับ ตามไปปรับความเข้าใจกับเมียเถอะ อ้อ ไอ้นิกกี้ฝากบอกเฮียด้วยว่าตั๋วเครื่องบินพร้อมแล้วด้วย"
"จริงเหรอ" ดวงตาคมกริบหลุดประกายความหวังออกมาทันที
ภพนิพิฐไม่เก็บเอาคำพูดของเพื่อนมาคิดเลยสักนิด เขายังเชื่อว่าการที่เขาพูดบางสิ่งบางอย่างช้า
