"แม่เบญให้รักมาตามค่ะ" ภูมิรพีหันตามเสียงของภรรยา ขณะที่ภูพิงค์และภพนิพิฐเองก็เช่นกัน
สามหนุ่มพร้อมใจกันยิ้มให้กับผู้หญิงคนแรกที่เป็นสะใภ้ของบ้านหลังนี้ เรื่องราวที่เคยผ่านเข้ามายังให้ความรู้สึกดีไม่เคยเปลี่ยนไป
"อันดา มาหาหม่ามี๊ไหมคะ" ดวงตากลมโตใสแป๋วหันมองผู้เป็นแม่ ก่อนที่แขนเล็กๆ จะขยับไปตามทิศทาง
ภูมิรพีส่งตัวบุตรสาวให้ภรรยาอย่างว่าง่าย ก่อนที่ทุกคนจะพร้อมใจกันเดินเข้าบ้าน
ในวันที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มันก็มักจะมีอะไรให้ตื่นเต้นอยู่เรื่อยเลย
ภายในห้องโถงใหญ่ของบ้าน
"ลูกๆ และสะใภ้ทั้งสามอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา ผมว่าชาตินี้เราตายตาหลับแล้วล่ะเบญ" ประมุขใหญ่อย่างภีมพลเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ขณะที่ภรรยาอย่างเบญญารีบพยักหน้าหงึกหงัก แสดงออกว่าค่อนข้างเห็นด้วยกับสามี
"จริงของพ่อ ความสุขของคนเป็นพ่อกับแม่มันมีแค่นี้จริงๆ"
"นอกจากจะได้ทำหน้าที่เป็นสามีภรรยา บทบาทต่อจากนี้
