"หายไปไหนวะเฮีย" ภูพิงค์ร้องถามเมื่อวิ่งตามมาทีหลัง ภูมิรพีเองก็ตวัดสายตามองหาทั้งซ้ายและขวา ยอมรับว่าเขาเองก็มัวสนใจโทรศัพท์ไม่ทันได้มองเหมือนกัน
"ภูว่าต้องอยู่แถวนี้"
"งั้นช่วยกันตามหาดีกว่า" ภูมิรพีสรุปทุกอย่างออกมา นี่เริ่มดึกแล้ว การปล่อยให้หายไปแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ปกติเลย
สามหนุ่มแยกตัวกันไปคนละทาง ภพนิพิฐเลือกที่จะตรงไปยังเส้นทางที่น่าจะเป็นไปได้
ไม่น่าเลย เขาไม่น่าประมาทเลยจริงๆ
"งานงอกแล้วไหมล่ะ" คนขี้เล่นอย่างภูพิงค์เองก็หน้าตึงเพราะความเครียดเช่นกัน
เมื่อแน่ใจแล้วว่าทิศทางที่เขาพยายามวิ่งหาไม่มีใครผ่านมาทางนี้หรืออยู่แถวนี้อย่างแน่นอน หนุ่มหล่อวิ่งกลับไปรวมตัวกับพี่ๆ ทันที
"ไม่เจอว่ะเฮีย"
"ทางนี้ก็ไม่มี" คนที่กำลังใช้ความคิดถึงกับยกมือกุมขมับ
แต่แล้วก็ยังอุตส่าห์คิดบางอย่างออก
"กล้องวงจรปิด หากดูจากกล้องมุมหน้าบ้านเราจะเห็นหรือเปล่าว่าซาเฟียร์เดินไปทางไหน"
"กล้อง
